James Dwight
W dzisiejszym świecie James Dwight to temat budzący duże zainteresowanie i debatę wśród społeczeństwa. Na przestrzeni historii James Dwight był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów z różnych dziedzin, którzy starali się zrozumieć jego wpływ i zakres w różnych aspektach życia codziennego. Od swoich początków do chwili obecnej James Dwight ewoluował i dostosowywał się do zmian i wyzwań stawianych przez współczesny świat. W tym artykule zbadamy znaczenie James Dwight i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, a także różne punkty widzenia istniejące na ten temat.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1852 |
| Data i miejsce śmierci |
13 lipca 1917 |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny |
1887 |
| Zakończenie kariery |
1902 |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
SF (1885) |
| US Open |
F (1883) |
| Gra podwójna | |
| Wimbledon |
SF (1884) |
| US Open |
W (1882–1884, 1886, 1887) |
James Dwight (ur. 14 lipca 1852 w Paryżu, zm. 13 lipca 1917 w Mattapoisett) – amerykański tenisista, pionier tenisa amerykańskiego, pięciokrotny zwycięzca mistrzostw USA w grze podwójnej, działacz sportowy.
Kariera tenisowa
Dwight, z wykształcenia lekarz po studiach na Harvardzie, nazywany jest "ojcem tenisa amerykańskiego". Niewykluczone, że to właśnie on jako pierwszy Amerykanin stoczył w kraju mecz tenisowy, kiedy rozegrał spotkanie z kuzynem Fredem Searsem w Nahant (Massachusetts) w 1874 roku. Dwa lata później zorganizował w Nahant turniej tenisowy i został jego zwycięzcą. Jego syn, Richard, również był lekarzem i tenisistą, aktywnym w życiu turniejowym do późnej starości.
W 1881 roku Dwight był w gronie założycieli federacji amerykańskiej (United States National Lawn Tennis Association), organizował pierwsze mistrzostwa USA (obecne US Open), wówczas na kortach trawiastych w Newport, a w 1900 roku zajmował się organizacją pierwszego spotkania o Puchar Davisa na kortach Longwood Cricket Club w Bostonie. Przez 21 lat pełnił funkcję prezydenta U.S. National Lawn Tennis Association, po raz pierwszy w latach 1882–1884, potem w latach 1894–1911.
Dwight odnosił sukcesy również jako tenisista. Po wprowadzeniu rankingu krajowego w 1885 roku przez dwa pierwsze lata zajmował pozycję wicelidera, za Richardem Searsem. W trzeciej edycji mistrzostw USA w 1883 roku doszedł do finału, w którym przegrał z Searsem. Dwight stworzył z Searsem udaną parę deblową, która triumfowała w mistrzostwach USA pięć razy, w 1882, 1883, 1884, 1886 i 1887 roku.
W 1884 roku Dwight był obok Searsa i A. L. Rivesa jednym z pierwszych amerykańskich reprezentantów na Wimbledonie. Para Dwight–Sears osiągnęła ponadto półfinał wimbledoński w deblu, przegrywając z Ernestem i Williamem Renshawami. W 1885 roku doszedł do półfinału turnieju, w którym przegrał z Herbertem Lawfordem.
W 1955 roku, jako jeden z pierwszych, został wpisany do międzynarodowej tenisowej galerii sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1883 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta |  Richard Sears
|
2:6, 0:6, 7:9 |
Gra podwójna (5–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1882 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard Sears
|
Crawford Nightingale George Smith
|
6:2, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1883 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard Sears
|
Arthur Newbold Alexander Van Rensselaer
|
6:0, 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 1884 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard Sears
|
Walter Berry Alexander Van Rensselaer
|
6:4, 6:1, 8:10, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 1886 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard Sears
|
Howard Taylor Godfrey Binley
|
7:5, 5:7, 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 1887 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard Sears
|
Howard Taylor Henry Slocum
|
6:4, 3:6, 2:6, 6:3, 6:3 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP , Association of Tennis Professionals (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame