Jakub Szwajcer

W tym artykule szczegółowo omówimy temat Jakub Szwajcer. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Jakub Szwajcer przyciąga uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i fanów. Przez lata Jakub Szwajcer odegrał kluczową rolę w różnych dziedzinach, od polityki po kulturę popularną. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty Jakub Szwajcer i jego ewolucję w czasie. Mamy nadzieję rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak aktualny, poprzez badania i debaty.

Jakub Szwajcer
נחום שיץ
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1851
Rawa Mazowiecka

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 1941
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Jakub Szwajcer (ur. 1 grudnia 1851 w Rawie Mazowieckiej, zm. 25 czerwca 1941 w Warszawie) – polski lekarz żydowskiego pochodzenia. Zajmował się głównie organizacją służby zdrowia i chorobami zakaźnymi.

Życiorys

Syn Janusza. Uczył się w szkołach w Rawie Mazowieckiej, od 1865 do 1872, potem w Warszawie, gdzie studiował medycynę. 8 grudnia 1879 otrzymał dyplom lekarza na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Od 1880 asystent-wolontariusz Szpitala Starozakonnych przy ul. Pokornej[1]. Pracował na oddziale zakaźnym i sam zachorował na dur plamisty, jego choroba miała ciężki przebieg. W latach 1885–1902, najpierw czasowo, od 1887 na stałe, pełnił obowiązki lekarza naczelnego Szpitala Zapasowego za rogatką wolską[2]. Od 1902 lekarz naczelny Szpitala na Czystem, jako następca Zygmunta Kramsztyka. W Szpitalu na Czystem był kierownikiem naukowym kursów kształceniowych dla lekarzy[3]. W czasie kiedy był dyrektorem powstał Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych w Warszawie. Z początkiem roku 1931 ustąpił ze stanowiska[1].

Członek Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego, działał w Sekcji Szpitalnej Wydziału Spraw Miejskich m. Warszawy. Należał do komitetu organizacyjnego budowy Sanatorium dla Piersiowo Chorych w Rudce k. Mińska Mazowieckiego. W styczniu 1931 roku obchodzono 50-lecie jego pracy zawodowej[4].

Z małżeństwa z Heleną Baumberg miał synów Józefa (ur. 1883) i Jerzego (1892–1967).

Podczas II wojny światowej został przesiedlony do getta warszawskiego, gdzie zmarł[5]. Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (sektor 28-15-2)[6].

Ordery i odznaczenia

Wybrane prace

  • Z epidemiologii i profilaktyki duru wysypkowego. Medycyna i Kronika Lekarska 51, 8/9, ss. 97–104, 117–120 (1916)
  • W sprawie racjonalnej rozbudowy Szpitala Starozakonnych. Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych 1, 1, ss. 6–13 (1922)
  • Rys działalności Szpitala Zapasowego dla chorych zakaźnych. Medycyna 42, 43, 44 (1894)

Przypisy

  1. ↑ a b c Gliński JB: Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów - ofiar drugiej wojny światowej. Tom 2. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 447-448.
  2. ↑ Historia. .
  3. ↑ Zarys historii Szpitala Wolskiego. . .
  4. ↑ Rotstadt J. Dr. Jakób Szwajcer. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 8 (1), ss. 1-2 (1931)
  5. ↑ Jakub Szwajcer. warszawa.getto.pl. .
  6. ↑ Grób Jakuba Szwajcera w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  7. ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi, położone na polu pracy obywatelskiej”.