Jakub Krajewski
W tym artykule zajmiemy się tematem Jakub Krajewski z różnych perspektyw, aby przeanalizować i zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. Jakub Krajewski to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, a jego oddziaływanie rozciąga się od sfery osobistej po społeczną. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty związane z Jakub Krajewski, dostarczając szczegółowych informacji i dogłębnych analiz, które pozwolą naszym czytelnikom uzyskać kompleksową wizję tego tematu. Ponadto zbadamy wpływ Jakub Krajewski w różnych kontekstach historycznych i geograficznych, aby zrozumieć jego ewolucję w czasie. Prezentując dane, referencje i opinie ekspertów, chcemy zapewnić naszym czytelnikom pełny i wzbogacający wgląd w Jakub Krajewski.
| Data i miejsce urodzenia |
11 września 1920 |
|---|---|
| Data śmierci |
31 sierpnia 2000 |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy | |
| Okres |
od 4 lutego 1947 |
| Przynależność polityczna |
Polska Partia Robotnicza |
| Odznaczenia | |
  
| |
Jakub Krajewski ps. „Kuba”, „Pestka” (ur. 11 września 1920 w Tłubicach, zm. 31 sierpnia 2000) – działacz komunistyczny, oficer GL i AL, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), zastępca członka KC PZPR (1948–1954).
Życiorys
Podczas okupacji niemieckiej działacz organizacji Rewolucyjne Rady Robotniczo-Chłopskie „Młot i Sierp” i potem PPR i GL-AL na zachodnim Mazowszu (okolice Płocka i Sierpca). Dowodzony przez niego oddział ściśle współdziałał z grupą Władysława Rypińskiego. W latach 1945–1947 był I sekretarzem Komitetu Powiatowego (KP) w Płocku. W ścisłym porozumieniu z Jakubem Krajewskim i najczęściej na jego polecenie działał wówczas PPR-owski „szwadron śmierci” dowodzony przez Władysława Rypińskiego, dokonujący porwań i skrytobójczych mordów na działaczach PSL i byłych członkach AK, m.in. braci Kazimierza, Ryszarda i Juliana Gujskich w listopadzie 1945. W styczniu 1947 wybrany posłem na Sejm Ustawodawczy z Okręgu nr 3 Płońsk[1]. 1947–1948 III sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego (WKW) PPR, następnie od grudnia 1948 do 1949 II sekretarz WKW PZPR. Od 21 grudnia 1948 do 17 marca 1954 zastępca członka KC PZPR. W latach 1949–1951 był słuchaczem 2-letniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR. Po 1956 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego[2] i wieloletnim sekretarzem generalnym ZG ZBoWiD[3].
Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-II-5-1-10)[4].
Odznaczenia
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (30 lipca 1946)[5],
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[6],
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1967)[7]
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985).
- Medal "Bojownikom przeciwko faszyzmowi 1933-1945" (Niemiecka Republika Demokratyczna, 1970)[8]
Przypisy
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 13, poz. 31
- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 108 (8784), 8 maja 1972, str.2
- ↑ Grzegorz Łeszczyński, Morderstwo w Budkach Petrykowskich - zbrodnia nierozliczona Biuletyn IPN nr 10-11, 2009.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze , www.cmentarzekomunalne.com.pl .
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 120 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji na terenie całego kraju”.
- ↑ W uznaniu zasług, "Życie Partii", nr 6, 25 marca 1987, s. 20.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15 sierpnia 1967, s. 1-2.
- ↑ Odznaczenia NRD dla Polaków - uczestników walk z faszyzmem "Trybuna Robotnicza", nr 231, 29 września 1970, s. 2.
Bibliografia
- Józef Garas, Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942–1945, Warszawa 1971.
- Tadeusz Pietrzak, Okręg Płocki, 1942–1945: z walk PPR, GL-AL, Wydawnictwo MON, Warszawa 1974
- „Zwyczajny” resort, red. Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
- Jacek Pawłowicz, Ludzie płockiej bezpieki. Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Płocku 1945–1956.
- Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL , bip.ipn.gov.pl .