Zawsze mówiono, że Jagna Dobesz to temat, który budzi duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Przez dziesięciolecia Jagna Dobesz był przedmiotem debat, badań i badań, a jego znaczenie wzrosło z biegiem czasu. Zarówno eksperci, jak i zwykli ludzie wyrazili swoją opinię na temat Jagna Dobesz, a perspektywy na ten temat są zróżnicowane i złożone. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten fascynujący temat, analizując jego różne aspekty, wpływ na życie codzienne i znaczenie w obecnym kontekście. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym świecie Jagna Dobesz i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania.
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 2010 |
| Odznaczenia | |
| Srebrny Hugo za Sweat (2019), Chicago International Film Festival | |
| Strona internetowa | |
Jagna Dobesz – polska scenografka, kostiumografka, charakteryzatorka[1][2] z Wrocławia[3]. Laureatka Europejskiej Nagrody Filmowej za najlepsza scenografię[4] oraz dwóch nagród za scenografię na Festiwalu Filmowym w Gdyni[5][6].
Studiowała rzeźbiarstwo na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i w Warszawie. Pracowała jako scenografka przy oscarowym filmie Ida Pawła Pawlikowskiego, a także przy Zjednoczonych Stanów Miłości Tomasza Wasilewskiego, oraz Fudze Agnieszki Smoczyńskiej, za którą dostała nagrodę na Nyskim Festiwalu Filmowym[7]. Jej scenografia do filmu Sweat, szwedzkiego reżysera Magnusa von Horna z 2020 roku przyniosła jej nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago[8].
Uczyła się na wydziale rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu u prof. Grażyny Jaskierskiej i Leona Podsiadłego. Później studiowała również na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale rzeźby u prof. Adama Myjaka[9]. Jej pierwszą pracą z filmem była pomoc przy realizacji filmu dokumentalnego o rzeźbiarce Alinie Szapocznikow dla TVP Kultura. Później rozpoczęła współpracę z teatrem m.in. z Anną Baumgart przy Teatrze Dramatycznym (Śmierć i dziewczyna wg Elfriede Jelinek) i Grzegorzem Jarzyną z Teatru Rozmaitości[3].
Pracę filmową na dobre rozpoczęła z Magdaleną Łazarkiewicz przy Maratonie Tańca w 2010. Później pracowała jako drugi scenograf przy Idzie Pawła Pawlikowskiego (2013), podobnie przy Ederly Piotra Dumały (2015) i Zjednoczonych Stanach Miłości Tomasza Wasilewskiego (2016). Jako główna scenografka pracowała przy Fudze Agnieszki Smoczyńskiej, za którą dostała nagrodę na Nyskim Festiwalu Filmowym[10]. Związna jest również z produkcjami zagranicznymi, takimi jak High Life Claire Denis z 2018 roku jako production designer. Od 2015 współpracuje ze szwedzkim reżyserem Magnusem von Hornem, tworząc scenografię do jego filmów: Intruz i Sweat z 2020 roku. Za drugi film otrzymała nagrodę Srebrny Hugo na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago[11]. Tworzy również scenografie do filmów krótkometrażowych – w 2019 do filmu Pustostan reż. Agaty Trzebuchowskiej, którą poznała przy realizacji filmu Ida[3].
Upodobałam sobie kino, w którym scenografia staje się jednym z bohaterów. Mam duże szczęście, że mogę kreować świat w filmie, bardziej niż mogłabym to zrobić w kinie historycznym czy dokumentalnym. Stwarzać tło, które koresponduje z głównym bohaterem[3].
W swojej pracy scenograficznej Dobesz stara się tworzyć tło, które koresponduje emocjonalnie z bohaterem filmu i wspomaga interpretację, co nazywa "scenografią emocjonalną". Przez współpracę z Katarzyną Sobańską i Marcelem Sławińskim przy Idzie, jej scenografia stała się bardziej strukturalna i organiczna, działająca na różne zmysły. W praktyce scenograficznej podkreśla szczególną współpracę z operatorem przy opowiadaniu historii obrazem. Dobesz twierdzi, że wykształcenie rzeźbiarki i doświadczenia w tej dziedzinie bardzo przydały jej się w pracy scenografa przez rozwinięcie wyobraźni przestrzennej. Jej filmowymi inspiracjami i ulubionymi filmowcami są m.in. Federico Fellini, Pedro Almodóvar i Sofia Coppola[3].