Język palau
Obecnie Język palau jest tematem o dużym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Istnieje wiele aspektów, które krążą wokół Język palau, od jego wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i politykę. Od czasów starożytnych Język palau był przedmiotem debat i badań, w wyniku czego wygenerowano dużą liczbę teorii i podejść, które próbowały zrozumieć jego znaczenie i naturę. W tym artykule zagłębimy się w świat Język palau, badając jego różne aspekty i analizując jego rolę we współczesnym społeczeństwie.
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
18 tys. | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Palau | ||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | pau | ||||
| ISO 639-3 | pau | ||||
| IETF | pau | ||||
| Glottolog | pala1344 | ||||
| Ethnologue | pau | ||||
| GOST 7.75–97 | пал 526 | ||||
| WALS | pal | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język palau (təkoi ər a Belau)[1], pol. również język palauański[2], język palajski[3] – język należący do rodziny języków austronezyjskich, używany przez rdzenną ludność Palau. Liczba mówiących wynosi 18 tys. (w tym 14 tys. w Palau)[4].
W przeciwieństwie do sąsiadów nie należy ani do rodziny mikronezyjskiej, ani polinezyjskiej. Znalazł się w propozycji grupy zachodniej języków malajsko-polinezyjskich (siostrzanej wobec grupy centralno-wschodniej)[5][6][7]. Uchodzi za bliżej spokrewniony z językami Filipin i Indonezji, lecz jego dokładna przynależność jest niejasna[8]. Potencjalny związek palau z językiem czamorro nie został udowodniony[1]. K.A. Adelaar (2005), A.D. Smith (2017) i E. Zobel (2024) klasyfikują go jako izolat w ramach języków malajsko-polinezyjskich[1][5][9]. Dawniej był zaliczany do grupy języków filipińskich[2].
Wszedł w kontakt z językami oceanicznymi, użyczając elementów słownictwa językowi yap; sam zapewne również znalazł się pod ich wpływem[10]. Pośród języków malajsko-polinezyjskich wyróżnia się redukcjami fonologicznymi, a także przebudowanym systemem stron gramatycznych; jednocześnie zachowuje pewne konserwatywne cechy austronezyjskie (zwłaszcza w zakresie morfologii)[11].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Zobel 2024 ↓, s. 663.
- ↑ a b Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ Szymon Huptyś, Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 44, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549 .
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Palauan, Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 (ang.).
- ↑ a b Adelaar 2005 ↓, s. 14, 17.
- ↑ Zobel 2002 ↓, s. 405–406.
- ↑ Blust 1980 ↓, s. 11–12.
- ↑ Zobel 2002 ↓, s. 405.
- ↑ Smith 2017 ↓, s. 476.
- ↑ Zobel 2002 ↓, s. 432.
- ↑ Zobel 2024 ↓, s. 672.
Bibliografia
- K. Alexander Adelaar, The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective, K. Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-2038-2112-1, ISBN 978-0-7007-1286-1, OCLC 53814161 (ang.).
- Robert Blust, Austronesian Etymologies, „Oceanic Linguistics”, 19 (1/2), 1980, s. 1–189, ISSN 0029-8115, OCLC 9982679255, JSTOR: 20172307 (ang.).
- Alexander D. Smith, The Western Malayo-Polynesian Problem, „Oceanic Linguistics”, 56 (2), 2017, s. 435–490, DOI: 10.1353/ol.2017.0021, ISSN 0029-8115, OCLC 9982714373, JSTOR: 26408513 (ang.).
- Erik Zobel, The position of Chamorro and Palauan in the Austronesian family tree: evidence from verb morphosyntax, Fay Wouk, Malcolm Ross (red.), The History and Typology of Western Austronesian Voice Systems, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2002 (Pacific Linguistics 518), s. 405–436, DOI: 10.15144/PL-518.405, ISBN 978-0-85883-477-4, OCLC 49988027 (ang.).
- Erik Zobel, Palauan, K. Alexander Adelaar, Antoinette Schapper (red.), The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia, Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 663–672, DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0039, ISBN 978-0-19-880735-3, ISBN 978-0-19-253426-2, OCLC 1449546728 (ang.).