W dzisiejszych czasach Jürgen Grabowski to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Od polityki po zdrowie, modę i technologię, Jürgen Grabowski stał się powracającym tematem rozmów. Opinie na ten temat są zróżnicowane i spolaryzowane, co wywołało wzbogacającą, a czasem gorącą debatę. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Jürgen Grabowski i jego wpływowi na nasze obecne społeczeństwo. Ponadto przeanalizujemy jego ewolucję na przestrzeni lat i prognozę na przyszłość. Bez wątpienia Jürgen Grabowski to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i zasługuje na głęboką i dobrze uargumentowaną refleksję.
![]() Jurgen Grabowski (2018) | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1944 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 marca 2022 | ||||||||||||
Obywatelstwo |
niemieckie | ||||||||||||
Wzrost |
171 cm | ||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Jürgen Grabowski (ur. 7 lipca 1944 w Wiesbaden, zm. 10 marca 2022 tamże[1]) – niemiecki piłkarz.
Występował na pozycji napastnika lub pomocnika. W latach 1966–1974 reprezentant Niemiec w piłce nożnej. Złoty medalista mistrzostw Europy 1972 i mistrzostw świata 1974, uczestnik mistrzostw świata 1966 i 1970.
Karierę zaczynał w dwóch mniejszych klubach z rodzinnego miasta, a w 1965 przeniósł się do Eintrachtu Frankfurt, gdzie występował przez 15 lat. Rozegrał 441 spotkań Bundesligi i zdobył 109 bramek. Jego największym klubowym sukcesem był Puchar UEFA zdobyty w 1980. W tym samym roku zakończył karierę.
W reprezentacji Niemiec debiutował 4 maja 1966 w meczu z Irlandią. Rozegrał 44 spotkania i strzelił 5 goli. Jego ostatnim meczem był 7 lipca 1974 zwycięski finał MŚ 1974 z Holandią. Na MŚ 70 wywalczył z drużyną brązowy medal. Był także członkiem kadry RFN na MŚ 66, na których została wicemistrzem świata, ale nie zagrał w ani jednym meczu. W 1972 został mistrzem Europy.
W 1971 w meczu eliminacyjnym mistrzostw Europy 1972 z Polską na Stadionie X-lecia w Warszawie strzelił w 70. minucie ostatniego gola dla drużyny RFN, która wygrała 3:1. Zagrał też w rewanżu w Hamburgu zremisowanym 0:0. Także w trakcie mistrzostw świata 1974 wystąpił w meczu z Polakami, wygranym przez Niemców 1:0[1].