Józef Wolski (1903–1942)
Dziś Józef Wolski (1903–1942) jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu społeczeństwem. Od samego początku Józef Wolski (1903–1942) przyciąga uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując debaty, dyskusje i refleksje na temat jego znaczenia i wpływu na nasze życie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na kulturę, technologię, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Józef Wolski (1903–1942) zdołał znaleźć się w centrum uwagi mediów i społeczeństwa, stając się podstawowym elementem konstrukcji naszej teraźniejszości i przyszłości. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Józef Wolski (1903–1942), analizując jego ewolucję, implikacje i dzisiejsze znaczenie.
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27/28 maja 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Wolski, ps. „Jacek Wolski” (ur. 28 lutego 1903 w Hordyjówce[1] na Wołyniu, zm. 27/28 maja 1942) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, został ranny nad Wkrą. W 1925 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Prymus Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. 15 sierpnia 1930 prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 32 pułku piechoty w Modlinie[2]. Ukończył psychologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Na stopień kapitana awansował ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 215. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W 1938 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do batalionu fortecznego KOP „Małyńsk”. W marcu 1939 pełnił służbę w tym batalionie na stanowisku dowódcy plutonu 1. kompanii[4]. Zaś w sierpniu 1939 został przeniesiony do batalionu fortecznego „Mikołów”.
Wziął udział w kampanii wrześniowej będąc w składzie Armii „Kraków”, został dwukrotnie ranny pod Opatowem i Biłgorajem. W konspiracji od października 1939 roku, był dowódcą kadry organizowanego w Pruszkowie pułku Tajnej Armii Polskiej. Od września 1941 był oficerem organizacji dywersyjno-sabotażowej Wachlarz Związku Walki Zbrojnej. Organizował struktury podziemne Odcinka I (Galicji Wschodniej i Ukrainy Południowej) na Zamojszczyźnie, w Przemyskiem oraz we Lwowie.
Został aresztowany na przełomie września i października 1941 roku, osadzony na Pawiaku. Przeszedł kilkakrotne przesłuchania na Al. Szucha w Warszawie. Zginął rozstrzelany w Lesie Sękocińskim w nocy z 27 na 28 maja 1942.
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi[3]
Przypisy
- ↑ a b GOV :: Hordyjówka, Gordejewka, Гордiївка, Гордеевка , gov.genealogy.net .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 271.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 62.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 927.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Witold Żarnowski, Raczej zginąć, niż zdradzić sprawę. Areszt śledczy gestapo w al. Szucha 25, Warszawa 2014. s. 102-103.