Józef Popielas
W tym artykule zbadamy wpływ Józef Popielas na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w środowisku akademickim, Józef Popielas pozostawił niezatarty ślad w sposobie, w jaki żyjemy, myślimy i nawiązujemy relacje. Od niepamiętnych czasów Józef Popielas był przedmiotem fascynacji i debaty, generując wiele interpretacji i refleksji. Poprzez szczegółową i multidyscyplinarną analizę postaramy się rozwikłać tajemnice i znaczenia, jakie zawiera Józef Popielas oraz to, jak ukształtował on naszą historię i nasze oczekiwania na przyszłość.
| Data i miejsce urodzenia |
28 marca 1911 |
|---|---|
| Data śmierci |
12 lutego 2005 |
| Minister komunikacji | |
| Okres |
od 17 lutego 1960 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Popielas (ur. 28 marca 1911 w Sobótce, zm. 12 lutego 2005) – polski ekonomista i polityk. Minister komunikacji w latach 1960–1963, poseł na Sejm PRL I kadencji.
Życiorys
Syn Walentego i Katarzyny, uzyskał wykształcenie ekonomiczne, w 1938 rozpoczął studia w Akademii Handlowej w Poznaniu. W wieku 19 lat rozpoczął pracę w Polskich Kolejach Państwowych, jako robotnik w Ostrowie Wielkopolskim, od 1930 pracował w Poznaniu. W PKP pracował do 1948, w tym jako naczelnik stacji Poznań Główny. Do 1939 należał do Związku Harcerstwa Polskiego. Pod koniec 1948 roku został przeniesiony do Komitetu Regulacji Płac Ministerstwa Komunikacji, od 1949 sekretarz w Związku Zawodowym Pracowników Kolejowych, a od 1950 do 1951 sekretarz generalny zarządu głównego. W okresie 1951–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kolei, 1957–1960 w Ministerstwie Komunikacji.
W 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I kadencji. Od lutego 1960 do listopada 1963 był ministrem komunikacji w rządach Józefa Cyrankiewicza.
Po odejściu z rządu przez pięć lat reprezentował Polskę w Pradze jako zastępca dyrektora generalnego Wspólnego Parku Wagonów, dzięki jego inicjatywie rozpoczęto produkcję wysokojakościowych szyn w zmodernizowanej Hucie im. Tadeusza Kościuszki. Z jego nazwiskiem wiąże się również rozpoczęcie kursowania pierwszego po wojnie ekspresu Warszawa-Katowice. Po przejściu na emeryturę doradzał ministerstwom w swej dziedzinie.
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)[1]
Przypisy
- ↑ Odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych, „Trybuna Ludu”, nr 201, 22 lipca 1959, s. 6.
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 413, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887.
- Informacje w BIP IPN
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
