Józef Garbacik
W dzisiejszym świecie Józef Garbacik stał się istotnym tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Józef Garbacik jest tematem, który nadal budzi debatę i kontrowersje. Od swoich początków po ewolucję we współczesnym świecie, Józef Garbacik przyciągał uwagę naukowców, ekspertów, entuzjastów i ciekawskich. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty związane z Józef Garbacik, oferując kompleksowy i szczegółowy przegląd, który pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: mediewistyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
Józef Garbacik (ur. 18 marca 1907 w Dobrucowej, zm. 2 czerwca 1976 w Krakowie) – polski historyk, regionalista, organizator Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie.
Życiorys
Józef Garbacik był jednym z dziewięciorga dzieci Michała i Anny z Zająców, chłopskiej rodziny z Dobrucowej koło Tarnowca w powiecie jasielskim[1]. Ukończył szkołę powszechną w Tarnowcu, a w 1926 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Jaśle[2][3], w którym zaangażował się w ruch harcerski. Egzamin dojrzałości złożył w 1926 roku[4]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wśród jego nauczycieli byli profesorowie Wacław Sobieski, Władysław Semkowicz oraz Jan Dąbrowski[5]. Po ukończeniu studiów odbył w 1931 roku podróż naukową do Włoch, gdzie zbierał materiały do pracy doktorskiej na temat stosunków polsko-włoskich w XV wieku. Stopień doktora uzyskał w 1932 roku pod kierunkiem profesora Jana Dąbrowskiego ].
Do wybuchu II wojny światowej pracował jako nauczyciel gimnazjalny w szkołach Krakowa i Kielc. Brał udział w walkach kampanii wrześniowej[1]. Okres okupacji spędził w rodzinnej wsi, pracując w biurze gminnym w Tarnowcu[4]. Po zakończeniu wojny powrócił do Krakowa i podjął pracę naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po kolejnym pobycie we Włoszech, w 1947 roku uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Filip Kallimach jako dyplomata i polityk[1]. W 1951 roku został docentem etatowym[5], pełniąc stanowisko dziekana Wydziału Historyczno-Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Był także opiekunem Koła Naukowego Historyków Studentów UJ[5]. W 1952 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego[4].
Był organizatorem[6] i pierwszym dziekanem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1961 roku został kierownikiem Zakładu Historii Powszechnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie[1]. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego[5] oraz Komisji Nauk Historycznych krakowskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk[1], redaktorem „Małopolskich Studiów Historycznych”, „Kwartalnika Historycznego” i „Wiadomości Historycznych”[4]. Należał do PZPR[6].
Zmarł 2 czerwca 1976 roku w Krakowie i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty) (pas 104, grób 8)[7][1]. Jego brat, Eugeniusz Garbacik (1913–2011), był ekonomistą, profesorem Akademii Ekonomicznej w Krakowie[6].
Publikacje
- Tarnowiec: gmina zbiorowa powiatu jasielskiego, 1938
- Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, , 1964
- Krosno. Studia z dziejów miasta i regionu, t. 1, , Kraków 1972
- Krosno. Studia z dziejów miasta i regionu, t. 2, , Kraków 1973[1][4]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Wiesław Hap, Poczet wybitnych jaślan i ludzi związanych z regionem, Jasło: Stowarzyszenie Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego, 2005, s. 219–222, ISBN 83-917660-5-5, OCLC 69278254.
- ↑ Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18 czerwca 1968.
- ↑ Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 122.
- ↑ a b c d e Wanda Belcik, Regionaliści krośnieńscy – informator biograficzny, Krosno: Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Krośnieńskiej , 2007, s. 29–30, ISBN 978-83-7530-019-2, OCLC 233428279.
- ↑ a b c d Stanisław Cynarski: Człowiek mija – zostaje jego dzieło. „Podkarpacie. Tygodnik Społeczno-Polityczny”, nr 24 (298) z 17 czerwca 1976
- ↑ a b c Feliks Kiryk: Mediewistyczne badania Józefa Garbacika. „Konspekt. Pismo Akademii Pedagogicznej w Krakowie”. Nr 14–15, wiosna-lato 2003. wsp.krakow.pl. . ISSN 1509-6726.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Józef Garbacik. rakowice.eu. .