W dzisiejszym świecie Józef Budziak stał się tematem bardzo interesującym i istotnym. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Józef Budziak jest tematem, który nadal budzi debatę i kontrowersje. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Józef Budziak, od jego powstania do dzisiejszego wpływu. Przyjrzymy się jego ewolucji na przestrzeni lat, różnym interpretacjom i roli we współczesnym świecie. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten ekscytujący i intrygujący temat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
Narodowość |
polska |
Edukacja |
Liceum Pedagogiczne w Gorlicach |
Alma Mater |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie |
Stanowisko |
nauczyciel i dyrektor w Liceum Ogólnokształcącym w Lesku |
Małżeństwo |
Romana |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Józef Budziak (ur. 30 lipca 1935 w Łazach Dębowieckich, zm. 30 marca 1989 w Lesku) – polski nauczyciel historyk, regionalista.
Urodził się 30 lipca 1935 w Łazach Dębowieckich jako syn kowala, żołnierza Legionów Polskich[1][2]. Kształcił się w szkole podstawowej w Dębowcu, w Liceum Pedagogicznym w Gorlicach, a następnie studiował na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra[3][1][2]. Tuż po studiach osiadł w Lesku i od 1 września 1959 do 31 lipca 1984 pracował jako nauczyciel historii w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym w Lesku[3][1][4][2]. Od 1969 do 1983 był dyrektorem tej szkoły[3][1][2]. W 1973 był jednym z czterech reprezentantów województwa rzeszowskiego na krajowej konferencji dyrektorów liceów[2]. Był członkiem prezydium oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, został delegatem na XI Okręgowy i X Krajowy Zjazd Delegatów ZNP[2]. Był także wiceprezesem zarządu powiatowego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej[2].
Równolegle z pracą pedagogiczną zajął się badaniem historii Leska i okolic oraz gromadzeniem i kolekcjonowaniem pamiątek z przeszłości[1][2]. W 1967 w drodze przypadku odkrył śladowe pozostałości kultury prowincjonalno-rzymskiej na stadionie piłkarskim Sanovii Lesko, gdzie następnie podjęto prace archeologiczne[1]. Na początku lat 70. w budynku przy Rynku w Lesku odnalazł archiwum urzędu starostwa powiatu liskiego z lat 1855-1914[1]. Działał także na rzecz ochrony zabytków[2]. Napisał dziesiątki artykułów na temat Leska i okolic które ukazały się w czasopismach „Nowiny”, „Podkarpacie”, „Gromada – Rolnik Polski”[5][1] „Odrodzenie”, „Fołks Sztyme”.[potrzebny przypis] Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lesku przez okres dwóch kadencji, pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Oświaty i Kultury oraz zasiadając w Prezydium MRN[1][2].
Zmarł nagle 30 marca 1989[3][1][2]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Lesku[1][2]. Był żonaty z Romaną[6].
W 2011 Leskiej Akademii Seniora nadano imię Józefa Budziaka[7].
Ponadto był autorem przygotowanych maszynopisów i szkiców dotyczących historii Leska, których nie ukończył przed niespodziewaną śmiercią[1].