Izydor Ceceniowski

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Izydor Ceceniowski, zajmując się jego najważniejszymi i znaczącymi aspektami. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, zagłębimy się w wyczerpującą analizę Izydor Ceceniowski, zagłębiając się w jego implikacje i zakres na przestrzeni czasu. Poprzez tę podróż chcemy rzucić światło na Izydor Ceceniowski, oferując wszechstronną i wzbogacającą wizję wszystkim osobom zainteresowanym zdobyciem większej wiedzy na ten temat. Tym samym wyruszymy w ekscytującą i odkrywczą podróż, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie Izydor Ceceniowski we współczesnym społeczeństwie i jego znaczenie w różnych obszarach codziennego życia.

Izydor Ceceniowski
Dorek
Ilustracja
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1887
Samhorodek, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1915
Wołczeck, Imperium Rosyjskie

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa †

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Izydor Ceceniowski (ur. 10 maja 1887, zm. 9 listopada 1915) – porucznik Legionów Polskich.

Życiorys

Urodził się w Samogródku na Ukrainie w rodzinie Eligiusza i Marii z Uderskich[1]. Po ukończeniu gimnazjum w Żytomierzu, w którym działał w tajnym kółku samokształcenia, zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia na politechnice w Kijowie. Po pierwszym roku studiów przeniósł się do Szkoły Politechnicznej we Lwowie, gdzie studiował budownictwo i architekturę. Członek Wydziału Towarzystwa Bratniej Pomocy Słuchaczów Szkoły Politechnicznej. Po ukończeniu studiów pracował jako inżynier architekt. W 1912 r. wraz z Hipolitem Śliwińskim i Włodzimierzem Tetmajerem zaprojektował II Dom Techników we Lwowie (wybudowany w latach 1921–1927)[2]. Izydor Ceceniowski był jednym z pierwszych członków Związku Strzeleckiego we Lwowie.

Po wybuchu I wojny światowej był w pierwszych oddziałach tworzonych przez Piłsudskiego w Krakowie Legionów. We wrześniu został mianowany dowódcą plutonu w VI baonie. Odznaczył się pod Krzywopłotami i Łowczówkiem. 1 stycznia 1915 roku został mianowany podporucznikiem piechoty. Latem 1915 awansowany na porucznika piechoty, objął dowództwo kompanii.

W dniu 5 listopada 1915 roku został ciężko ranny w brzuch, zmarł z odniesionych ran 9 listopada w szpitalu polowym, pochowany na cmentarzu w Wołczecku.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Marek Gałęzowski, Ceceniowski Izydor idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 43.
  2. ↑ Ibidem.
  3. ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 31.

Bibliografia

  • Marek Gałęzowski, Ceceniowski Izydor idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019.
  • Tadeusz Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1934.
  • Andrzej Czesław Żak: Rokitna 1915. Warszawa: Bellona, 1994, s. .. ISBN 83-11-08294-4.
  • Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. Gryf, Warszawa 1992.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.