Ingemar Liljefors

Dziś Ingemar Liljefors to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Ze względu na swój znaczący wpływ na różne obszary życia, Ingemar Liljefors okazał się zjawiskiem wartym głębszego zbadania i zrozumienia. Od swoich początków do obecnej ewolucji, Ingemar Liljefors pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie, kulturze, polityce i technologii. W tym artykule zagłębimy się w złożoność i konsekwencje Ingemar Liljefors, badając jego liczne aspekty i wpływ na współczesny świat. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży, aby odkryć i zastanowić się nad Ingemar Liljefors w całej okazałości.

Ingemar Liljefors
Imię i nazwisko

Ingemar Kristian Liljefors

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1906
Göteborg

Pochodzenie

szwedzkie

Data i miejsce śmierci

14 października 1981
Sztokholm

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista

Ingemar Kristian Liljefors[1][2] (ur. 13 grudnia 1906 w Göteborgu, zm. 14 października 1981 w Sztokholmie[1][2]) – szwedzki kompozytor i pianista.

Życiorys

Syn kompozytora Rubena Liljeforsa[1][2]. Studiował w konserwatoriach w Sztokholmie (1923–1927 i 1929–1931) oraz Monachium (1927–1929)[1][2]. Uczył gry na fortepianie (1938–1943) oraz harmonii (od 1943) w sztokholmskiej Kungliga Musikhögskolan[1][2]. W 1933 roku założył towarzystwo muzyki kameralnej Fylkingen, które prowadził do 1946 roku[1]. Od 1947 do 1963 roku pełnił funkcję przewodniczącego związku kompozytorów szwedzkich[2]. Opublikował podręczniki na temat harmoniki funkcyjnej[1][2].

Tworzył w stylistyce neoklasycznej, z wykorzystaniem elementów szwedzkiego folkloru muzycznego[1][2].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Suita (1935)
  • Rapsodia na fortepian i orkiestrę (1936)
  • poemat symfoniczny Berget (1937)
  • Koncert fortepianowy (1940)
  • Suita liryczna na małą orkiestrę (1942)
  • Symfonia (1943)
  • Concertino na fortepian i orkiestrę (1949)
  • Koncert skrzypcowy (1956)
  • Sinfonietta (1961)
  • 2 Intermezzi na orkiestrę smyczkową (1966)

Utwory kameralne

  • 2 tria fortepianowe (I 1940, II 1961)
  • Sonatina na skrzypce i fortepian (1954)
  • 3 sonatiny fortepianowe (I 1954, II 1964, III 1965)
  • Sonatina na wiolonczelę i fortepian (1958)
  • Trio na skrzypce, altówkę i fortepian (1961)
  • Kwartet smyczkowy (1963)
  • Sonatina na skrzypce solo (1968)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • En tijd-spegel solistów, chór i orkiestrę (1959)

Opera

  • Hyrkusken (1951)

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 358. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2131. ISBN 0-02-865529-X.