Ibis szkarłatny

W dzisiejszym świecie Ibis szkarłatny stał się istotnym tematem, który generuje debaty i kontrowersje w różnych obszarach. Od sfery politycznej po kulturową Ibis szkarłatny przykuł uwagę różnych aktorów społecznych, którzy wyrazili sprzeczne opinie na ten temat. W tej sytuacji niezbędna jest dogłębna analiza implikacji i konsekwencji Ibis szkarłatny, a także zastanowienie się nad możliwymi rozwiązaniami i alternatywami, które można zaproponować. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Ibis szkarłatny i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, aby zachęcić do konstruktywnej debaty i wymiany pomysłów.

Ibis szkarłatny
Eudocimus ruber[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

ibisowce

Rodzina

ibisy

Rodzaj

Eudocimus

Gatunek

ibis szkarłatny

Synonimy
  • Scolopax rubra Linnaeus, 1758[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Kolorem pomarańczowym oznaczono zasięg występowania ibisa szkarłatnego, jasnoniebieskim – ibisa białego, a brązowym – obu tych gatunków
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Ibis szkarłatny, rezerwat Birds of Eden w RPA

Ibis szkarłatny[4] (Eudocimus ruber) – gatunek dużego ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae), zamieszkujący północną i wschodnią Amerykę Południową. Nie jest zagrożony.

Taksonomia
Blisko spokrewniony z ibisem białym (Eudocimus albus)[2]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
Morfologia
Długość ciała 56–71 cm; rozpiętość skrzydeł 94–105 cm; masa ciała: samce 710–770 g, samice 505–640 g[2]. U dorosłych ptaków wszystkie nagie partie ciała rdzawe. Upierzenie szkarłatne (oprócz czarnych końcówek skrzydeł). Młode podobne do ibisa białego.
Zasięg występowania
Występuje na terenach nizinnych od Kolumbii przez Wenezuelę i Trynidad, dalej na wschód przez wybrzeża Gujany po wybrzeża północnej Brazylii; także na południowo-wschodnim wybrzeżu Brazylii[2]. Zalatuje do Ameryki Środkowej i na Karaiby.
Ekologia
Zamieszkuje mokradła, pola ryżowe oraz zarośla mangrowe. Często spotykany w dużych stadach, czasami z innymi gatunkami ibisów.
Status
IUCN uznaje ibisa szkarłatnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk tego ptaka[3].

Przypisy

  1. ↑ Eudocimus ruber, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d e Matheu, E., del Hoyo, J., Garcia, E.F.J. & Boesman, P.: Scarlet Ibis (Eudocimus ruber). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2020. .
  3. ↑ a b Eudocimus ruber, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Threskiornithidae Poche, 1904 - ibisy - Ibises (Wersja: 2019-10-12). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). . (ang.).

Bibliografia

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne