W dzisiejszym świecie III Korpus Polski (PSZ) to temat, który zyskał ogromne znaczenie i wywołał intensywną debatę w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się III Korpus Polski (PSZ) przykuł uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, generując sprzeczne opinie i prowokując do głębokich refleksji na temat jego wpływu na społeczeństwo. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom III Korpus Polski (PSZ) i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Od jego powstania po konsekwencje, zagłębimy się w dogłębną analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć to zjawisko i jego konsekwencje dla przyszłości.
III Korpus Polski (III KP) – wyższy związek taktyczny Polskich Sił Zbrojnych w czasie II wojny światowej.
We wrześniu 1942 roku przystępując do organizacji Armii Polskiej na Wschodzie zakładano, że w jej skład wejdą dwa korpusy – II i III (I Korpus pozostawał w Szkocji). Z planów tych zrezygnowano dopiero w 1945 roku.
25 listopada 1943 roku Naczelny Wódz, generał broni Kazimierz Sosnkowski wydał „Wytyczne organizacyjne dla Armii Polskiej na Wschodzie”. Zgodnie z wytycznymi Armia Polska na Wschodzie została podzielona na trzy rzuty. Rzut pierwszy tworzył II Korpus Polski wraz z Bazą Armii Polskiej na Wschodzie. Rzut drugi tworzył sztab armii i jednostki, które nie weszły w skład II KP. Trzeci rzut stanowiły jednostki armii pozostające na terenie Palestyny, Syrii i Iranu.
7 maja 1944 roku Dowództwo Armii Polskiej na Wschodzie zostało przekształcone w Dowództwo Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie z zachowaniem dotychczasowej nazwy.
W okresie od 18 sierpnia do 5 grudnia 1944 roku Dowództwo JWŚW zostało przemianowane na III Korpus. 5 grudnia 1944 roku szef Sztabu Naczelnego Wodza, generał dywizji Stanisław Kopański przemianował Dowództwo III Korpusu na Dowództwo Jednostek Wojska na Środkowym Wschodzie (ang. H.Q. Polish Forces – Middle East), a Prezydent RP zwolnił generała dywizji Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego ze stanowiska dowódcy korpusu i pozostawił do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej oraz mianował generała brygady Józefa Wiatra pełniącym obowiązki dowódcy Jednostek Wojska na Środkowym Wschodzie.