Dziś Hypuralia zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa, budząc zainteresowanie i uwagę wielu ludzi na całym świecie. Jego wpływ był tak znaczący, że wywołał niekończące się debaty, badania i analizy na temat jego wpływu na codzienne życie ludzi. Co więcej, Hypuralia był przedmiotem licznych badań i badań mających na celu zrozumienie jego prawdziwego zakresu i możliwych długoterminowych konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Hypuralia, analizując jego najważniejsze aspekty i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Hypuralia, płytki podogonowe – brzuszne wyrostki kolczystych kręgów zrośniętych w jedną płytkę, stanowiących podstawę płetwy ogonowej. Występują u ryb nowopłetwych (Neopterygii). Są to wyspecjalizowane płytki kostne znajdujące się na końcu kręgosłupa, podtrzymujące większość głównych promieni, które tworzą płetwę ogonową. Do płytek podogonowych przyczepiają się stawowo kostne promienie płetwy. Promienie górnego płata płetwy przyczepiają się do końcowych odcinków szkieletu osiowego.
Hypuralia powstały z przekształcenia i powiększenia łuków naczyniowych kilku ostatnich kręgów ogonowych. Występują w liczbie kilku, do ośmiu u troci. U ryb wyżej rozwiniętych ewolucyjnie (doskonałokostne) ich liczba maleje, u elopsokształtnych występuje 7, u pozostałych zwykle do pięciu. U wielu gatunków (np. makrelowate) hypularia mają tendencję do zrastania się w większe tarcze.