Dziś Hymn pierwszej Jugosławii to temat, który obejmuje szeroki zakres dyskusji i debat w społeczeństwie. Od wpływu na politykę po wpływ na życie codzienne, Hymn pierwszej Jugosławii zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od perspektywy, z której się do niego podchodzi, Hymn pierwszej Jugosławii stał się dziś tematem o istotnym znaczeniu. Kontynuując badanie tego zjawiska, ważne jest, aby dokładnie zbadać jego różne aspekty i zrozumieć, jak wpływa ono na nasz stale zmieniający się świat. W tym artykule będziemy dalej badać Hymn pierwszej Jugosławii i jego znaczenie w naszym życiu.
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Tekst |
Jovan Đorđević (Bože pravde), Antun Mihanović (Lijepa naša domovino), Simon Jenko (Naprej zastava slave), 1918 |
Muzyka |
Davorin Jenko (Bože pravde and Naprej zastava slave), Josif Runjanin (Lijepa naša domovino), 1918 |
Lata obowiązywania |
1918-1929 |
Wersja instrumentalna hymnu |
Hymn pierwszej Jugosławii – Bože pravde/Lijepa naša domovino/Naprej zastave slave, hymn państwowy Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, a następnie (od 1929) Królestwa Jugosławii.
Utwór powstał w grudniu 1918 r. jako hymn państwowy niedawno powstałego Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Jest on zbitką trzech hymnów trzech głównych narodowości królestwa (uznawanych za jeden trójdzielny naród jugosłowiański): serbskiego Bože pravde, chorwackiego Lijepa naša domovino i słoweńskiego Naprej zastava slave. Kompozytorem serbskiego hymnu narodowego był Słoweniec Davorin Jenko, natomiast hymnu chorwackiego Serb Josip Runjanin. Porządek układu był następujący – pierwszy akapit stanowiły pierwsze cztery wersy hymnu serbskiego, drugi – cztery pierwsze chorwackiego, trzeci – słoweńskiego. Zamykający utwór akapit czwarty stanowiły ostatnie cztery wersy refrenu hymnu serbskiego. Porządek ten dotyczył zarówno słów, jak i melodii (każdej partii tekstu przypisana była linia melodyczna z hymnu krajowego). Każda ze zwrotek spisana była też w przypadającym "swojej" republice języku. Jedynie zwrotka czwarta, w wersji podstawowej w języku serbskim, mogła być wykonywana także w pozostałych dwóch językach. W okresie panowania Aleksandra I Karadziordziewicia, przedostatni wers brzmiał Kralj' Al'ksandra, Bože, hrani.
Po proklamowaniu w 1945 r. drugiej Jugosławii Josip Broz-Tito odrzucił hymn obowiązujący w międzywojennej Jugosławii, uznając go za symbol konserwatyzmu i rojalistycznej przeszłości. Nowym hymnem państwowym stał się Hymn wszechsłowiański.