Human relations

W dzisiejszym świecie Human relations stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie na polu zawodowym czy znaczenie historyczne, Human relations przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Ten artykuł ma na celu pełne zbadanie znaczenia i implikacji Human relations, oferując zarówno przegląd, jak i szczegółową analizę jego różnych aspektów. W następnych kilku linijkach zagłębimy się w fascynujący świat Human relations, aby zapewnić pełne i wzbogacające spojrzenie na ten temat o niewątpliwym znaczeniu w aktualnej panoramie.

Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Human Relations Management. Nie opisano powodu propozycji integracji.

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2009-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Human relations – termin oznaczający szkołę stosunków międzyludzkich w zarządzaniu.

Opis

Rozwinęła się w odpowiedzi na wyniki badań przeprowadzonych między 1927 a 1932 rokiem przez Eltona Mayo w należącej do przedsiębirostwa Western Electric Company fabryce Hawthorne Works w Stanach Zjednoczonych[1].

Według tej szkoły organizację stanowią ludzie, którzy pozostają w przyjaznych stosunkach. Szkoła behawioralna wniosła do zarządzania element stosunków międzyludzkich i element humanizacji pracy.

Założenia szkoły behawioralnej:

  • Współczesna technologia – daleko posunięty podział pracy dla specjalizacji utrudnia zaspokojenie tych potrzeb w sytuacji pracy, dlatego ludzie poszukują możliwości ich zaspokojenia w stosunkach nieformalnych tworząc nieformalne grupy.
  • Wysokie morale i zadowolenie można uzyskać stosując metody i techniki zarządzania ukierunkowanego na ludzi, a nie tylko na zadania (metody partycypacyjne).
  • Istotną pobudką organizacyjnego zachowania się pracownika są potrzeby społeczne (oprócz potrzeb fizjologicznych i bezpieczeństwa).

Do głównych przedstawicieli tego kierunku należeli:

Przypisy

  1. ↑ Stuart Crainer, Des Dearlove (eds): Financial Times Handbook of Management. Harlow: Financial Times/Prentice Hall, 2004, s. 235. ISBN 0-273-67584-2.

Bibliografia

  • A.K. Koźmiński i W. Piotrowski: Zarządzanie. Teoria i praktyka. wydanie V, Polskie Wydawnictwo Naukowe.