Hrabina (opera)

W dzisiejszym świecie Hrabina (opera) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Z biegiem czasu Hrabina (opera) okazał się tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym, wywołując debaty, sprzeczne opinie i niekończące się refleksje. Znaczenie Hrabina (opera) polega na jego wpływie na różne aspekty życia codziennego, od polityki po kulturę popularną. Podobnie Hrabina (opera) był przedmiotem studiów i badań, co doprowadziło do licznych postępów i odkryć, które zrewolucjonizowały nasze rozumienie otaczającego nas świata. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Hrabina (opera) i jego wpływ na różne sfery społeczeństwa.
Ilustracja
Mieczysław Wojnicki, Halina Dudicz-Latoszewska i Stanisław Roy w operze "Hrabina".
Muzyka

Stanisław Moniuszko

Libretto

Włodzimierz Wolski

Liczba aktów

3

Język oryginału

polski

Prapremiera

7 lutego 1860

Hrabina – opera w trzech aktach skomponowana przez Stanisława Moniuszkę do libretta Włodzimierza Wolskiego[1].

Osoby

  • Hrabina – sopran
  • Chorąży – bas
  • Bronia, jego wnuczka – sopran
  • Kazimierz – tenor
  • Podczaszyc – baryton
  • Dzidzi, jego siostrzeniec – baryton
  • Panna Ewa, znajoma hrabiny – sopran
  • panowie, damy, goście, myśliwi, służba

Treść

Hrabina, młoda i piękna wdowa szuka sobie męża... Opera jest pogodną satyrą na tę część wyższych warstw społeczeństwa polskiego z początku XIX wieku, która bezkrytycznie poddawała się idącej z Paryża modzie i obyczajom. Moniuszko i Wolski przeciwstawili jej odłam inny, reprezentowany przez postacie Chorążego i Broni, przestrzegający staropolskich obyczajów i tradycji. Punktem kulminacyjnym opery jest fakt nadepnięcia, goniącej za nowinkami mody hrabinie, na suknię (prawdziwe „marzenie z tiulu i z gazy”) przez jej amanta Kazimierza (akt II). Ostatecznie Kazimierz zwraca swe serce ku młodziutkiej Broni, zaś Hrabina – w kierunku niecałkowicie bezinteresownego Dzidzi (akt III).

Wybrane arie, chóry i suity

Scena z I aktu Hrabiny (rys. z 1860)
  • Arietta Broni O mój dziaduniu,
  • Pieśń Chorążego Ruszaj bracie, ruszaj w pole...,
  • Aria Kazimierza Od twojej woli...,
  • Aria Hrabiny Suknio, coś mnie tak ubrała,
  • Piosnka Broni Szemrze strumyk pod jaworem,
  • Pieśń myśliwska Podczaszyca Pojedziemy na łów, towarzyszu mój,
  • Aria Kazimierza Rodzinna wioska już się uśmiecha,
  • Aria Hrabiny Zbudzić się z ułudnych snów,
  • Suita baletowa Neptun na Wiśle.

Za satyrą w libretcie znakomicie podąża muzyka: jest pełna dowcipu, finezji i melodyjności. Choć w warstwie muzycznej pobrzmiewają polskie rytmy narodowe, Hrabina jest jedyną operą Moniuszki, w której słychać echa „szkoły włoskiej” z jej obliczonymi na efekt popisowymi ariami. Po raz pierwszy wprowadził też Moniuszko cytowane dosłownie melodie polskich pieśni, np. popularną piosenką myśliwską Pojedziemy na łów, towarzyszu mój.

Historia utworu

Napisana w r. 1859 Hrabina weszła na scenę opery warszawskiej 7 lutego 1860 roku[1]. O ogromnym powodzeniu tej opery zadecydował przede wszystkim silnie podkreślony w niej element patriotyczny, na który bardzo wyczulone było społeczeństwo polskie w latach bezpośrednio poprzedzających wybuch powstania styczniowego.

Przypisy

  1. ↑ a b Józef Kański: Przewodnik operowy. Wyd. XI. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2014, s. 365–366. ISBN 978-83-224-0962-6.

Bibliografia

Linki zewnętrzne