Hotel Savoy w Łodzi

W tym artykule zbadamy temat Hotel Savoy w Łodzi i jego znaczenie dzisiaj. Hotel Savoy w Łodzi to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, generując rosnące zainteresowanie społeczeństwa. W całej historii Hotel Savoy w Łodzi odgrywał kluczową rolę w różnych obszarach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. W tym sensie niezbędna jest dogłębna analiza wpływu, jaki Hotel Savoy w Łodzi wywarł na nasze codzienne życie, a także na rozwój społeczeństwa jako całości. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu artykuł ten stara się rzucić światło na różne aspekty związane z Hotel Savoy w Łodzi, zapewniając kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu.

Hotel Savoy
Zabytek: nr rej. A/102 z 28.12.2010 r.[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Traugutta 6

Typ budynku

hotel

Styl architektoniczny

elementy secesyjne i modernistyczne

Architekt

Stefan Lemmené[2]

Inwestor

Salomon Ringer

Wysokość całkowita

35 m

Kondygnacje

7

Rozpoczęcie budowy

1909

Ukończenie budowy

1911

Pierwszy właściciel

Salomon Ringer

Kolejni właściciele

Otton Szulc (1911-1912)[3]
inwestorzy zagraniczni (1912-?)[3]
Przedsiębiorstwo Hotele Miejskie (1946-1974)
Przedsiębiorstwo Turystyczne "Łódź" (1974-2008)
Centrum-Hotele Sp. z o.o. (2008-2011)

Obecny właściciel

Eko-Vit (od 2011)[4]

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hotel Savoy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hotel Savoy”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hotel Savoy”
Ziemia51°46′08,76″N 19°27′31,08″E/51,769100 19,458633
Multimedia w Wikimedia Commons

Hotel Savoy** – zabytkowy hotel w Łodzi, znajdujący się przy ul. Romualda Traugutta 6, w niedalekiej odległości od głównej ulicy miasta – ul. Piotrkowskiej.

Historia

Budowa hotelu rozpoczęła się w 1909 r. z inicjatywy wiedeńskiego inwestora, finansisty Salomona Ringera. Jeszcze w trakcie budowy (1911 r.) Ringer sprzedał obiekt Ottonowi Szulcowi, który z kolei w 1912 r. odsprzedał nieruchomość czterem inwestorom z Petersburga i Mińska[3]. Prace budowlane prowadzone były na podstawie projektu architekta powiatowego Stefana Lemmené.

Obiekt został wybudowany w 1911 r. Budynek, liczący ok. 35 m wysokości[5], był najwyższym budynkiem niesakralnym w Łodzi do 1955, kiedy to powstał wieżowiec Centrali Tekstylnej (popularnie znany jako wieżowiec Telewizji), a także przez pewien czas, jednym z najwyższych budynków wielkomiejskich w Polsce. Na początku XX wieku Savoy wyróżniał się znacznie wysokością, spośród tradycyjnej śródmiejskiej zabudowy, przez co budził fascynację w łodzianach, a także turystach. W "pierwszym łódzkim wysokościowcu", jakim mianem się go określa, została zastosowana konstrukcja szkieletowa, co było rozwiązaniem nowatorskim jak na owe czasy. Budynek jest utrzymany w stylistyce secesyjno-modernistycznej. Dwie dolne kondygnacje, przeszklone są dużymi, kwadratowymi oknami urozmaiconymi nad wejściem okrągłym oknem obramowanym ornamentem w kształcie pawich piór charakterystycznym dla secesji. Wyższe kondygnacje wzbogacone są wąskimi balkonami i zaokrąglonymi wykuszami z minimalistycznymi, modernistycznymi zdobieniami[6]. Rys modernistyczny nadają budynkowi zastosowanie zależnej konstrukcji, przeszklenia dwóch dolnych kondygnacji oraz oszczędny detal elewacji[3].

Hotel dysponuje 123 miejscami noclegowymi w apartamentach i w pokojach 1- i 2- osobowych, a także klimatyzowanymi salami konferencyjnymi dla 40, 50, 70 i 120 osób oraz salą bankietową wyłącznie dla uczestników konferencji. Na przełomie lat 2007 i 2008 odnowiona została frontowa elewacja hotelu. Zostały przywrócone hotelowi kolory w jakich został oddany do użytku w 1912, a elewacja na parterze została wyłożona piaskowcem. Budynek zyskał również iluminacje. W latach 2010–2012 przeprowadzono renowację elewacji od strony dziedzińca, remont klatek schodowych, korytarzy oraz wind[7].

W kulturze

Hotel Savoy jest miejscem akcji napisanej w 1924 przez Józefa Rotha powieści Hotel Savoy. W latach 1914–1915 działał tu kabaret Bi-Ba-Bo, z którym współpracował m.in. Julian Tuwim. W hotelu istniał klub literacki Pickwick, który odwiedzali m.in. Konstanty Ildefons Gałczyński, Józef Węgrzyn, Adolf Dymsza, Leon Schiller.

Nazwa hotelu została użyta również przez Juliana Tuwima w wierszu "Łódź": "(...) I ten sterczący głupio Savoy (...)".

Znamienici goście

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 50 .
  2. ↑ Krzysztof Stefański: Ludzie, którzy zbudowali Łódź Leksykon architektów i budowniczych miasta (do 1939 roku). Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2009, s. 103. ISBN 978-83-61253-44-0.
  3. ↑ a b c d Krzysztof Stefański, Błażej Ciarkowski, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2018, s. 31.
  4. ↑ Wiesław Pierzchała, Pięć łódzkich hoteli zostanie sprzedanych , Dziennik Łódzki, 29 października 2011 (pol.).
  5. ↑ Centrum Hotele: hotel, hotele Łódź, nocleg, sale konferencyjne , www.centrumhotele.pl (pol.).
  6. ↑ Monik@, baedeker łódzki: Hotel Savoy. Łódź, ulica Traugutta 6. , baedeker łódzki .
  7. ↑ Savoy Hotel Łódź, Traugutta 6 , www.urbanity.pl .
  8. ↑ Łódź hotelowa, czyli od Savoyu do Hiltona – Łódź – Naszemiasto.pl
Secesyjne okno hotelu Savoy w Łodzi