Hieronim Kajsiewicz
W świecie Hieronim Kajsiewicz znajdujemy wiele fascynujących aspektów, które zachęcają nas do odkrywania, analizowania i rozumienia. Hieronim Kajsiewicz to ekscytujący temat, który obejmuje szeroki zakres dyscyplin i kierunków studiów, oferując nieograniczone możliwości tym, którzy chcą zagłębić się w jego wiedzę. Niezależnie od tego, czy Hieronim Kajsiewicz dotyczy historii, nauki, technologii, kultury czy jakiejkolwiek innej dziedziny, jego wpływ i znaczenie są niezaprzeczalne. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Hieronim Kajsiewicz, badając jego pochodzenie, rozwój i wpływ na dzisiejszy świat. Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i poznawaniu Hieronim Kajsiewicz.
| Sługa Boży prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 grudnia 1812 |
| Data i miejsce śmierci |
23 lutego 1873 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1842 |
| Prezbiterat |
1841 |
Hieronim Kajsiewicz (ur. 7 grudnia 1812 w majątku Słowiki, powiat mariampolski[1][2][3] lub w Giełgudyszkach[4][5][6], zm. 23 lutego 1873[5][2] w Rzymie[4][1][6][3]) – polski kaznodzieja, współzałożyciel zakonu zmartwychwstańców, pisarz religijny oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego[7].
Życiorys
Urodził się w małym majątku Słowiki przy ujściu Szeszupy do Niemna[1], dzierżawionym przez jego rodziców, Dominika i Anny z Pawłowskich[1][4]. Uczył się w szkole w Rosieniach, Sejnach, następnie podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim (prawo i literatura), których nie ukończył. Uczestniczył w powstaniu listopadowym jako gwardzista Gwardii Akademickiej i żołnierz. Po upadku powstania wyemigrował do Francji[2]. Ukończył studia na wydziale teologicznym w Rzymie, po których przyjął święcenia kapłańskie w 1841 roku. W Wielkanoc 1842 roku wraz z czterema braćmi złożył śluby zakonne, dając w ten sposób początek Zgromadzeniu Zmartwychwstania Pańskiego. W latach 50. był spowiednikiem w Rzymie Józefy Karskiej, współzałożycielki zgromadzenia Sióstr Niepokalanek i zajmowała go sprawa fundowania klasztorów i szkół ich w Polsce. Ksiądz Kajsiewicz zasłynął przede wszystkim jako kaznodzieja i spowiednik m.in. Cypriana Kamila Norwida czy Zygmunta Krasińskiego. Zmarł nagle na zawał serca 23 lutego 1873 roku[1].
Jego najważniejsze homilie, kazania i mowy okolicznościowe ukazywały się na łamach „Przeglądu Poznańskiego”, „Tygodnika Katolickiego” i „Głosu Kapłańskiego”. W roku 1845 opublikował w Paryżu pierwsze zbiorowe wydanie kazań pt. Kazania i mowy przygodne[8][9]. Trzy lata później, także w Paryżu ukazało się drukiem drugie, poszerzone i uzupełnione wydanie Kazań i mów przygodnych, a we Wrocławiu tego samego roku Kazania na niektóre niedziele i święta w roku[10]. Pod koniec swego życia, w latach 1870–1872 wydał trzy tomy Pism:
- Kazania przygodne[11]
- Mowy przygodne. Nekrologi. Życiorys bł. Andrzeja Boboli[12]
- Rozprawy, listy z podróży. Pamiętnik o Zgromadzeniu[13]
H. Kajsiewicz był także autorem hymnu Gwardii Akademickiej. Jednak wiele jego pism i listów nadal czeka na wydanie.
Proces beatyfikacyjny
Proces informacyjny został rozpoczęty w 1956[14][15]. Z uwagi na nie uzyskanie zezwolenia Stolicy Apostolskiej na rozpoczęcie procesu beatyfikacji tzw. nihil obstat, jego kontynuacja została zawieszona[14][7].
Przypisy
- ↑ a b c d e Artur Kardaś, Hieronim Kajsiewicz (1812–1873) – dla wszystkich przykładem i zbudowaniem, O. Hieronim Kajsiewicz CR (1812-1873): troska o duchowość troską o dobro społeczności, Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II. Wydawnictwo Naukowe, 2012 (seria Duchowość Klasztorów Polskich, wolumin 4), s. 13–14, ISBN 978-83-7438-296-0 .
- ↑ a b c Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich. Podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci – pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 198.
- ↑ a b Wizja kapłaństwa i formacji duchowiestwa według Założycieli Zmartwychwstańców, Wojciech Mleczko, Nauka i świętość. Formacja kapłańska w myśli i działalności zmartwychwstańców, Kraków – Sosnowiec: Wydawnictwo św. Jana Pawła II, 2014, s. 47–48, ISBN 978-83-64613-03-6.
- ↑ a b c Stefan Kieniewicz, Hieronim Kajsiewicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny , Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny . Wersja drukowana: Polski Słownik Biograficzny, t. XI, Instytut Historii PAN, 1964–1965.
- ↑ a b Kajsiewicz Józef Hieronim, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
- ↑ a b Józef Hieronim Kajsiewicz, Visuotinė lietuvių enciklopedija (lit.).
- ↑ a b ~1873~ JUOZAPAS JERONIMAS KAISEVIČIUS [JÓZEF HIERONIM KAJSIEWICZ]. newsaints.faithweb.com. . (ang.).
- ↑ Kazania i mowy przygodne xiędza Hieronima Kajsiewicza. [Z. 1] , polona.pl .
- ↑ Kazania i mowy przygodne xiędza Hieronima Kajsiewicza. Z. 2 , polona.pl .
- ↑ Kazania i mowy przygodne xiędza Hieronima Kajsiewicza. [Z. 3], Kazania na niektóre niedziele i święta w roku , polona.pl .
- ↑ Kazania przygodne , polona.pl .
- ↑ Mowy przygodne. Nekrologi. Życiorys bł. Andrzeja Boboli , polona.pl .
- ↑ Rosprawy, listy z podróży ; Pamiętnik o Zgromadzeniu , polona.pl .
- ↑ a b Bar 1975 ↓, s. 352.
- ↑ Nasi Patroni. Słudzy Boży, Dodatek do Super Expressu, 2007-04-04, s. 6 (Hieronim Kajsiewicz).
Bibliografia
- Joachim Roman Bar, Sprawy polskie w Kongregacji do Spraw Świętych, „Prawo Kanoniczne”, 18 (3-4), 1975, s. 351–359, ISSN 0551-911X .
- J. Guzdek, Wstęp, H. Kajsiewicz, Rady dla młodych księży, Kraków 1999.
- Ks. Hieronim Kajsiewicz CR, Listy 1868-1869, Liliana Dróżdż (red.), t. 10, Rzym: Legatoria-Tipografia, 2012 .
- A. Kardaś, Droga charyzmatyczna Hieronima Kajsiewicza, Kraków 2006.
Linki zewnętrzne
- Hieronim Kajsiewicz – publikacje w bibliotece Polona