W dzisiejszym świecie Herman Potočnik stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na różne obszary życia codziennego, Herman Potočnik przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Biorąc pod uwagę tło historyczne i współczesne znaczenie, oczywiste jest, że Herman Potočnik to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Herman Potočnik i zbadamy jego wpływ w różnych obszarach, aby zapewnić kompleksowy obraz jego znaczenia i wpływu w dzisiejszym świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
inżynier rakietowy |
Narodowość |
Herman Potočnik, pseudonim „Hermann Noordung” (ur. 22 grudnia 1892 w Puli, zm. 27 sierpnia 1929 w Wiedniu) – słoweński inżynier rakietowy, uważany za jednego z wizjonerów i pionierów technologii kosmicznej (astronautyki)[1]. Jako pierwszy naukowiec rozważał możliwość umieszczenia stacji kosmicznej na orbicie geostacjonarnej[2][3].
Potočnik urodził się w austro-węgierskim mieście portowym Pula[1] w południowej części półwyspu Istria (obecnie w Chorwacji). Jego rodzice byli słoweńskiego pochodzenia etnicznego[4]. Dorastał w Mariborze[1].
Studiował w akademii wojskowej technicznej w Mödling w Dolnej Austrii oraz na Politechnice w Wiedniu[1].
Pod koniec 1928 roku ukazała się jego jedyna książka Das Problem der Befahrung des Weltraums – der Raketen-Motor („Problem podróży kosmicznych – silnik rakietowy”). Jako pierwszy naukowiec rozważał w niej możliwość umieszczenia stacji kosmicznej na orbicie geostacjonarnej[3]. Przeprowadził też pierwsze szczegółowe wyliczenia parametrów takiej orbity. Opisał wykorzystanie statków kosmicznych do prowadzenia szczegółowych obserwacji Ziemi zarówno w celach pokojowych, jak i do celów wojskowych, a także możliwości, jakie daje lot w przestrzeni kosmicznej do prowadzenia eksperymentów naukowych. Analizował kwestie wykorzystania skafandrów kosmicznych, możliwość stosowania odpowiedniej mieszanki gazów dla kosmonautów (innej od powietrza atmosferycznego), zabezpieczeń załogi statku kosmicznego na wypadek sytuacji awaryjnych (w tym komunikacji za pomocą radia) i inne[5].
Książka Potočnika bywa uznawana za pierwszą kompleksową analizę załogowych lotów kosmicznych. W swej pracy opisał on projekt stacji kosmicznej, składającej się z koła mieszkalnego, elektrowni i obserwatorium[4].
Zmarł na zapalenie płuc[6] 27 sierpnia 1929 roku w Wiedniu, w wieku 36 lat.