Herbert Hunger

W tym artykule przyjrzymy się Herbert Hunger pod różnymi kątami i perspektywami. Herbert Hunger to temat, który był przedmiotem debaty i refleksji na przestrzeni dziejów, generując sprzeczne opinie i budząc zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym sensie zagłębimy się w różne wymiary Herbert Hunger, analizując między innymi jego wpływ na społeczeństwo, jego znaczenie w polu akademickim, jego wpływ na kulturę popularną. Poprzez tę eksplorację staramy się zaoferować wszechstronną wizję Herbert Hunger, zagłębiając się w jego znaczenie, implikacje i miejsce we współczesnej rzeczywistości.

Herbert Hunger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1914
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

9 lipca 2000
Wiedeń

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: bizantynologia
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wiedeński

Multimedia w Wikimedia Commons

Herbert Hunger (ur. 9 grudnia 1914 w Wiedniu, zm. 9 lipca 2000 tamże) – austriacki historyk, bizantynolog.

Życiorys

Studia na Uniwersytecie Wiedeńskim ukończył w 1936 roku. W latach 1956–1962 dyrektor działu papirusów w Austriackiej Bibliotece Narodowej. Od 1962 profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego. W latach 1970/1971 był dziekanem Wydziału Filozofii Uniwersytetu Wiedeńskiego. 1973–1982 prezes Austriackiej Akademii Nauk. Założył w Wiedniu szkołę bizantynologiczną i był pierwszym profesorem katedry badań nad Bizancjum na Uniwersytecie Wiedeńskim.

Wybrane publikacje

  • Griechische Paläographie, 1954.
  • Byzantinische Geisteswelt, 1958.
  • Lexikon der griechischen und römischen Mythologie, 1959.
  • Antikes und mittelalterliches Buch- und Schriftwesen. Überlieferungsgeschichte der antiken Literatur, 1961.
  • Reich der neuen Mitte. Der christliche Geist der byzantinischen Kultur, 1965.
  • Katalog der griechischen Handschriften der Österreichischen Nationalbibliothek, t.1-6, 1961-1995.
  • Byzantinische Grundlagenforschung, 1973.
  • Die hochsprachliche profane Literatur der Byzantiner, 2 Bände, 1978.
  • Epidosis, 1989.
  • Schreiben und Lesen in Byzanz, 1989.
  • Prochoros Kydones, 1990.
  • Das Denken am Leitseil der Sprache, 1999.

Bibliografia