W artykule zatytułowanym Herbert Fisher w pełni zbadamy ten fascynujący temat/osobę/datę, który przez lata przykuwał uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Herbert Fisher pozostawił niezatarty ślad w historii. Poprzez wyczerpującą analizę zbadamy najbardziej istotne i kontrowersyjne aspekty Herbert Fisher, oferując unikalne i wzbogacające spojrzenie na to zjawisko/osobę/datę. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i uczenia się, która niewątpliwie doprowadzi nas do lepszego zrozumienia i docenienia znaczenia Herbert Fisher w dzisiejszym świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1865 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 kwietnia 1940 |
Przewodniczący Rady Edukacji | |
Okres |
od 1916 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Herbert Albert Laurens Fisher (ur. 21 marca 1865 w Londynie, zm. 18 kwietnia 1940 tamże) – brytyjski historyk i polityk, członek Partii Liberalnej, minister w rządach Davida Lloyda George’a.
Był najstarszym synem historyka Herberta Williama Fishera i Mary Louisy Jackson. Wykształcenie odebrał w Winchester College oraz w New College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1912 r. został wicekanclerzem Uniwersytetu Sheffield. W 1899 r. poślubił ekonomistkę Lettice Ilbert. Ich jedynym dzieckiem była Mary Bennett.
W 1916 r. Fisher został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Sheffield Hallam. Od 1918 r. reprezentował Combined English Universities. W latach 1916–1922 był przewodniczącym Rady Edukacji. W 1918 r. odpowiadał za przyjęcie Education Act, który przedłużał obowiązkową edukację do ukończenia 14 roku życia.
Fisher zrezygnował z miejsca w Izbie Gmin w 1926 r. i objął stanowisko bajlifa i stewarda Chiltern Hundreds. Został również dziekanem New College. Opublikował trzytomową History of Europe w 1935 r. W 1937 r. otrzymał Order Zasługi. W 1927 r. otrzymał nagrodę James Tait Black Memorial Prize za biografię lorda Bryce'a James Bryce, Viscount Bryce of Dechmont, O.M.. Inne jego publikacje to m.in. Bonapartism (1908), The Republican Tradition in Europe (1911) i Napoleon (1913).