Herbarz Geldrii
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Herbarz Geldrii. Zbadamy jego pochodzenie, dzisiejsze znaczenie i wpływ na różne aspekty naszego społeczeństwa. Herbarz Geldrii jest od lat przedmiotem badań i debat, a w tym artykule postaramy się rzucić nowe światło na ten ekscytujący temat. Od jego początków do dzisiejszej ewolucji, będziemy badać wszystkie aspekty Herbarz Geldrii i jego wpływ na sposób, w jaki myślimy, żyjemy i odnosimy się do otaczającego nas świata. Przygotuj się na ekscytującą przygodę pełną odkryć i wiedzy!
Herbarz Geldrii (hol. Wapenboek Gelre) – jeden z najstarszych zachowanych europejskich herbarzy. Powstał między rokiem 1370 i 1395, w księstwie Geldrii[1]. Za autora większość historyków uznaje herolda Geldrii, Claesa Heinenszoona, zwanego z racji urzędu Gelre (Geldria).
Dzieło na 121 dwustronnie iluminowanych kartach przedstawia 1755 herbów z prawie całej Europy, w tym także 22 herby z Polski[2]. Przechowywany w Królewskiej Bibliotece w Brukseli (sygnatura ms. 15652-56).
Niektóre polskie herby w Herbarzu Geldrii
Na karcie 52v znajduje się herb króla Ludwika Andegaweńskiego oraz herby polskich i śląskich książąt: Siemowita IV mazowieckiego, Ludwika I brzeskiego, Bolka III ziębickiego, Władysława Opolczyka, Konrada II oleśnickiego, książąt świdnickich, Mikołaja II opawskiego, Ruprechta I legnickiego i Tomasza hrabiego Sankt Georgen.
Na karcie 53v znajdują się wizerunki min. herbów Leliwa, Ogończyk, Prawdzic, Korczak, Ostoja, Kornic, Nałęcz, Bogoria, a na karcie 54r min. Świnka, Odrowąż, Jastrzębiec i Jelita.
-
Strona 52v -
Strona 53v -
Strona 54r
Przypisy
- ↑ Międzynarodowy Dzień Heraldyki - Muzeum Zagłębia w Będzinie , muzeumzaglebia.pl .
- ↑ Heraldycy: Trzeba poprawić Orła Białego, „wyborcza.pl” (pol.).
Bibliografia
