W dzisiejszym świecie Herb Melilli stał się tematem o dużym znaczeniu w różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Herb Melilli przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Herb Melilli, analizując jego implikacje, ewolucję w czasie i znaczenie w bieżącym kontekście. Poprzez podejście multidyscyplinarne staramy się rzucić światło na to zjawisko i jego konsekwencje w dzisiejszym społeczeństwie.
Herb Melilli – znak heraldyczny, symbol Melilli, miasta będącego eksklawą Hiszpanii na terytorium Maroka. Wywodzi się z herbu hiszpańskiego rodu książęcego Medina Sidona, który w 1497 sfinansował wyprawę zakończoną zajęciem tego miasta[1].
Na tarczy herbowej w kolorze lazurowym widnieją dwa kotły z uchwytami, pomalowane w żółto-czerwone kraty. Na końcach obu uchwytów znajduje się po siedem zielonych głów wężowych[a] (łącznie w całym herbie jest ich 28). Obramowanie tarczy składa się z herbów Kastylii i Leónu, czyli odpowiednio z przedstawienia zamku oraz lwa (łącznie na herbie Melilli jest po osiem pól ze wspomnianymi symbolami[b])[2].
Nad tarczą herbową umieszczona jest złota korona, zwieńczona niewielką wieżyczką, na szczycie której znajduje się postać mężczyzny, rzucającego sztyletem. To nawiązanie do Alonsa Péreza de Guzmán[3] i związanej z nim hiszpańskiej legendy: gdy podczas oblężenia zamku Sancho IV Odważnego w Tarifie Maurowie porwali i uwięzili syna Guzmana, domagając się kapitulacji miasta, ten odmówił wykonania żądania – stojąc na murach zamku rzucił wrogom sztylet, aby ci zabili zakładnika, ponieważ on nie zamierzał poddać miasta[4].
Ponad koroną widnieje napis Præferre Patriam Liberis Parentem Decet (łac. „Wygląda na to, że rodzic stawia ojczyznę przed swoimi dziećmi”), co jest kolejnym odniesieniem do roli Guzmana podczas obrony zamku w Tarifie w 1296 r. Po bokach herbu znajdują się Słupy Heraklesa, a na nich łacińska sentencja Non Plus Ultra (łac. „Nic ponad to”).
Zielony smok znajdujący się poniżej tarczy herbowej jest związany z legendą przekazaną przez Pedra de Medina w Las Crónicas de los Muy Excelentes Duques de Medina Sidonia, według której Sancho podczas pobytu na dworze marynidzkiego sułtana Fezu miał zabić smoka dręczącego miejscową ludność[2].
W styczniu 1913 r., komendant Melilli Francisco Gómez Jordana zwrócił się z prośbą do rodu Medina Sidonia o zgodę na negocjację z hiszpańskim rządem możliwości użycia książęcego herbu jako herbu miasta Melilli. Herb został przyznany dekretem królewskim wydanym w marcu 1913 r. przez Alfonsa XIII[5].