Henryk Szletyński
W tym artykule omówimy wszystkie aspekty związane z Henryk Szletyński. Od swego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, poprzez zastosowanie w różnych obszarach, Henryk Szletyński stał się w ostatnich latach tematem rosnącego zainteresowania. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zbadamy jego ewolucję w czasie, a także jego dzisiejsze znaczenie. Dodatkowo odniesiemy się do opinii ekspertów w danej dziedzinie, którzy przedstawią swoje perspektywy i refleksje na temat Henryk Szletyński. Porównując różne punkty widzenia i oceniając dowody empiryczne, ten artykuł ma na celu przedstawienie wszechstronnego i pełnego obrazu Henryk Szletyński.
 ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego | |
| Imię i nazwisko |
Henryk Homel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1903 |
| Data i miejsce śmierci |
15 września 1996 |
| Odznaczenia | |
        
| |
Henryk Szletyński, właśc. Henryk Homel (ur. 27 lutego 1903 w Homlu, zm. 15 września 1996 w Konstancinie-Jeziornie) – polski aktor i reżyser filmowy i teatralny, pedagog.
Życiorys
Syn Maksymiliana Majera Szletyńskiego-Cukra i Zofii Babinowicz. Poza twórczością artystyczną zajmował się teorią sztuki i pedagogiką teatralną. Przed II wojną światową występował m.in. w teatrach w Kaliszu, Łodzi i Lwowie.
Podczas II wojny św. pracował zawodowo poza teatrem, a po jej zakończeniu włączył się do życia artystycznego. W latach 1943–1948 należał do PPR, od 1948 roku należał do PZPR[1].
Był między innymi aktorem warszawskiego Teatru Powszechnego (od 1955) i Teatru Narodowego (1959–1973). Wcześniej występował we Wrocławiu i Krakowie. Wykładał na warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (od 1956). Opublikował kilkaset prac teoretycznych.
W latach 1959–1961: prezes SPATIF-ZASP. Pełnił również funkcję prezesa ZASP-u utworzonego w grudniu 1983 r. przez władze po rozwiązaniu poprzedniej organizacji za współtworzenie bojkotu mediów państwowych przez środowiska artystyczne po wprowadzeniu stanu wojennego.
W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
Zmarł w 1996, pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (A3 tuje-2-19)[2].
Był mężem aktorki Zofii Tymowskiej-Szletyńskiej (1905–1996).
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1988),
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1984),
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)[1],
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 lipca 1954)[3],
- Złoty Krzyż Zasługi (19 kwietnia 1956)[4],
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 stycznia 1955)[5],
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1985),
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[6],
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1966),
- Odznaka Budowniczego Wrocławia (1970).
Wybrana filmografia
- Krach operacji „Terror” (1980) – jako brytyjski premier
- Marysia i Napoleon (1966) – jako Józef Wybicki
- Smarkula (1963) – jako dyrektor
Przypisy
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 956. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Warszawskie cmentarze. Wyszukiwarka cmentarna.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 67, poz. 834 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej i pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1655.
- ↑ W uznaniu zasług, "Życie Partii", nr 6, 25 marca 1987, s. 20.
Linki zewnętrzne
- Henryk Szletyński w bazie IMDb (ang.)
- Henryk Szletyński w bazie Filmweb
- Henryk Szletyński w bazie filmpolski.pl
- Henryk Szletyński, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .