W tym artykule zostanie poruszony temat Henryk Paner, który dziś zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ w różnych obszarach. Od czasu pojawienia się Henryk Paner wywołał intensywną debatę i wzbudził zainteresowanie badaczy, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Jego wpływ rozszerzył się na różne sfery, takie jak socjologia, ekonomia, kultura, polityka i technologia. W następujący sposób postaramy się przeanalizować i dogłębnie zrozumieć zjawisko Henryk Paner, badając jego implikacje, zakres i możliwe konsekwencje.
| Data i miejsce urodzenia |
9 lipca 1954 |
|---|---|
| dr hab. nauk humanistycznych | |
| Dyrektor Muzeum Archeologicznego w Gdańsku | |
| Okres spraw. |
1991–2014 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Henryk Piotr Paner (ur. 9 lipca 1954 w Koninie) – polski archeolog, wykładowca i muzealnik, doktor habilitowany nauk humanistycznych. W latach 1991–2014 dyrektor Muzeum Archeologicznego w Gdańsku.
W 1981 ukończył studia z archeologii na Uniwersytecie Łódzkim. Po studiach rozpoczął pracę w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku i pracował kolejno na stanowisku: asystenta, adiunkta i kierownika naukowego. W 1991 został powołany na stanowisko dyrektora tegoż muzeum, funkcję tę pełnił do rezygnacji w 2014. W 2012 uzyskał tytuł naukowy doktora, zaś w 2016 – doktora habilitowanego nauk humanistycznych. Podczas dwudziestu trzech lat dyrekcji utworzył oddziały MAG: Zamek w Gniewie, Skansen Grodzisko w Sopocie, Centrum Edukacji Archeologicznej „Błękitny Lew” w Gdańsku, a także Centralny Magazyn Zabytków Archeologicznych Pomorza Gdańskiego w Wejherowie. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego[1].
Jest inicjatorem i współtwórcą ekspozycji archeologicznej w Wielkim Młynie, w XIII-wiecznych piwnicach klasztoru dominikanów pod pl. Dominikańskim i reliktów dwóch kościołów romańskich w Hali Targowej. Od 1993 był kierownikiem ponad 20 ekspedycji archeologicznych do Sudanu[2].