Obecnie Henryk Makarewicz (fotograf) to temat, który staje się coraz bardziej istotny w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Henryk Makarewicz (fotograf) stał się dla wielu kluczowym punktem debaty i refleksji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Henryk Makarewicz (fotograf), od jego wpływu na życie codzienne po wpływ na polu zawodowym, w tym jego znaczenie historyczne. Mamy nadzieję, że dzięki tej analizie rzucimy światło na Henryk Makarewicz (fotograf) i przedstawimy szeroki i szczegółowy przegląd tego tematu, który nadal przyciąga uwagę milionów ludzi na całym świecie.
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1917 |
|---|---|
| Data śmierci |
11 stycznia 1984 |
| Zawód, zajęcie |
artysta fotograf, operator filmowy |
| Narodowość |
polska |
Henryk Makarewicz (ur. 15 września 1917 w Ostrowcu, zm. 11 stycznia 1984) – polski artysta fotograf, uhonorowany tytułem Artiste FIAP (AFIAP)[1][2]. Współtwórca i operator Polskiej Kroniki Filmowej[1]. Członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Fotografików[3]. Członek Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego[4].
Henryk Makarewicz był studentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[4]. Studia ukończył w 1939 roku[5]. W okresie międzywojennym związany z lubelskim środowiskiem fotograficznym – od 1937 roku aktywnie uczestniczył w pracach Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego[4][6]. Był jednym z autorów dokumentacji fotograficznej obrazującej bombardowanie Lublina, we wrześniu 1939 roku[4]. W 1944 roku związał się z wojskową wytwórnią Czołówka. Z kamerą towarzyszył żołnierzom do Berlina. Po zakończeniu II wojny światowej pracuje w Polskiej Kronice Filmowej i Wytwórni Filmów Dokumentalnych. W 1953 roku został oddelegowany do Nowej Huty z zadaniem dokumentowania budowy miasta i Kombinatu[7][8][4][9][10]. Miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia dokumentalna oraz fotografia reportażowa[4]. Był obserwatorem życia społecznego, dokumentalistą najważniejszych wydarzeń sportowych, kulturalnych i religijnych w regionie (Mecz piłkarski Wisła – Cracovia – 1948, Konserwacja ołtarza Wita Stwosza – 1949, 100-lecie urodzin Ludwika Solskiego – nadanie tytułu doktora honoris causa – 1954, Dni Krakowa – 1954, Mistrz Nikifor – 1956, Huta – 1959, Narodziny Miasta – 1959, Stal – 1959, Juwenalia w Krakowie – 1966, Alma Mater Cracoviensis – 1961)[4].
Henryk Makarewicz był autorem i współautorem wielu wystaw fotograficznych (m.in. Pierwsza Ogólnopolska Wystawa Fotografiki Polskiej oraz kolejne jej edycje, XVIII Doroczna Wystawia Fotografiki Polskiej we Lwowie)[4]. Jego fotografie dokumentujące początki budowy Nowej Huty zaprezentowano między innymi w Paryżu, podczas międzynarodowych targów fotograficznych Paris Foto 2012[4][9][11]. W 2007 roku jego zdjęcia pokazano w Pałacu kultury i Nauki w Warszawie na wystawie 802 procent normy[12].
W 1950 roku został przyjęty w poczet członków rzeczywistych Związku Polskich Artystów Fotografików[3]. Pokłosiem udziału w Międzynarodowych Salonach Fotograficznym objętych patronatem FIAP, było uhonorowanie Henryka Makarewicza tytułem Artiste FIAP (AFIAP) – tytułem przyznanym przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej FIAP[2]. Pochowany na Cmentarzu Grębałowskim[13].