Henry Everard
W dzisiejszym świecie Henry Everard stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od momentu powstania Henry Everard przyciąga uwagę ludzi z różnych dziedzin, generując sprzeczne opinie i pełne pasji dyskusje. Nieważne, czy jest to odkrycie naukowe, osoba publiczna czy wydarzenie historyczne, Henry Everard zdołał przekroczyć granice i przyciągnąć uwagę ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie Henry Everard w naszym dzisiejszym świecie, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| P.o. prezydenta Rodezji | |
| Okres |
od 31 grudnia 1975 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Okres |
od 31 sierpnia 1978 |
| Poprzednik |
John Wrathall |
| Następca |
Jack William Pithey (p.o.) |
| Okres |
od 5 marca 1979 |
| Poprzednik |
Jack William Pithey (p.o.) |
| Następca |
Josiah Zion Gumede |
| Odznaczenia | |
  _ribbon.PNG){kind=small}
| |
Henry Breedon Everard, GCLM, DSO (ur. 21 lutego 1897 w High Barnet, zm. 7 sierpnia 1980) – rodezyjski polityk trzykrotnie pełniący obowiązki prezydenta tego kraju. Z wykształcenia inżynier kolejowy.
Zarys biografii
Urodził się w podlondyńskiej miejscowości High Barnet. Kształcił się w Marlborough College i na Uniwersytecie Cambridge. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Brygady Strzelców we Francji, gdzie został ranny. Służbę wojskową zakończył w randze kapitana. W 1922 rozpoczął pracę na kolei jako inżynier. Wraz z wybuchem II wojny światowej otrzymał ponowne powołanie do wojska z przydziałem do pułku piechoty Sherwood Foresters. W trakcie działań bojowych dostał się do niemieckiej niewoli. Za bohaterstwo został odznaczony Orderem Wybitnej Służby. Otrzymał także awans na stopień podpułkownika. Po zakończeniu wojny objął kierownicze stanowisko w Kolejach Brytyjskich.
W 1953 przybył do Bulawayo w Rodezji Południowej, aby objąć urząd dyrektora generalnego Kolei Rodezyjskich. Pracował na tym stanowisku do przejścia na emeryturę w 1958. Następnie, pozostając w Rodezji, zajął się działalnością polityczną. Wstąpił do rasistowskiego Frontu Rodezyjskiego i z jego ramienia zasiadał w Parlamencie Rodezji Południowej. Jak większość członków tej partii poparł ogłoszenie przez kolonię niepodległości (11 listopada 1965) od Wielkiej Brytanii. W niepodległej Rodezji pozostał aktywny politycznie – kilkakrotnie pełnił obowiązki prezydenta kraju.
Odznaczenia
- Wielki Komandor Legii Zasługi (Rodezja)
- Distinguished Service Order (Wielka Brytania)
- Territorial Decoration (Wielka Brytania)
Bibliografia
- Encyclopaedia Rhodesia, The College Press, Salisbury, 1973
.svg){kind=small}