W dzisiejszym świecie Hemopoeza stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby ludzi na całym świecie. Wraz z postępem nauki i technologii Hemopoeza stał się głównym tematem w różnych obszarach wiedzy, generując debaty, badania i nowe odkrycia, które wywarły znaczący wpływ na społeczeństwo. Od swojego powstania do chwili obecnej Hemopoeza zaznaczył się przed i po w różnych obszarach, generując wielkie zmiany i transformacje, które miały wpływ na sposób, w jaki rozumiemy świat. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie Hemopoeza, analizując jego wpływ w różnych sferach życia codziennego i możliwe implikacje, jakie ma to na przyszłość.
Hemopoeza[1][2], hematopoeza[2], hemocytopoeza[3] (ze starogreckiego αἷμα (haima) - krew, cytus - komórka, ποιεῖν (poesis) - wytwarzać[3]) – proces wytwarzania i różnicowania się elementów morfotycznych krwi zachodzący w układzie krwiotwórczym poprzez proliferację oraz dojrzewanie komórek macierzystych hemopoezy[1][3].
U zdrowego człowieka, w wieku dorosłym, hemopoeza zachodzi jedynie w szpiku kostnym, który znajduje się w kościach. Oprócz krwiotwórczego szpiku czerwonego w kościach znajduje się także rodzaj tkanki tłuszczowej, którą określa się nazwą szpik żółty[4].
Komórki blastodermy mogą różnicować się w okresie zarodkowym w[1]:
Następnie komórki macierzyste hemopoezy dzielą się, co kilka dni[3], niesymetrycznie dając: komórki macierzyste hemopoezy i komórki ukierunkowane (progenitorowa) różnego typu czyli[1]:
Dalsze podziały określane są pojęciami[1]:
W czasie życia płodowego komórki krwiotwórcze przemieszczają się do wątroby i śledziony, gdzie odbywa się hemopoeza. W 2. połowie okresu płodowego dochodzi też do stopniowego zasiadlania przez komórki krwiotwórcze szpiku. U płodu i u dzieci w okresie wzrostu szpik czerwony znajduje się we wszystkich kościach, natomiast u osoby dorosłej głównie w kościach biodrowych, trzonach kręgów, żebrach i mostku. W sytuacjach szczególnych i w przebiegu niektórych chorób może dojść do podjęcia czynności krwiotwórczej przez śledzionę i wątrobę u dorosłego[4].