Harold Barron to temat, który wywołał wiele dyskusji w ostatnich latach. W miarę rozwoju społeczeństwa kwestia ta staje się coraz bardziej istotna i polaryzująca, generując sprzeczne opinie w różnych sektorach. W tym artykule podjęto próbę dogłębnej analizy Harold Barron, zbadania jej różnych aspektów oraz dostarczenia obiektywnych i aktualnych informacji na ten temat. Poprzez kompleksowe podejście ma na celu zaoferowanie czytelnikowi pełnego i zrównoważonego spojrzenia na Harold Barron, umożliwiając w ten sposób szersze i wzbogacające zrozumienie danego problemu.
![]() | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1894 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 października 1978 | |||||||||
Wzrost |
183 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Harold Earl Barron (ur. 29 sierpnia 1894 w Berwyn w Pensylwanii, zm. 5 października 1978 w San Francisco[1]) – amerykański lekkoatleta (płotkarz), wicemistrz olimpijski z 1920.
Zdobył srebrny medal w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii za Earlem Thomsonem z Kanady[1].
Był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 120 jardów przez płotki w 1917 i 1920[2], a także akademickim mistrzem USA (NCAA) w 1922[3]. Był również halowym mistrzem USA w biegu na 70 jardów przez płotki w 1918, 1921 i 1922[4] oraz akademickim mistrzem (IC4A) w 1922[1].
W 1917 ustanowił rekord życiowy w biegu przez płotki na dystansie 120 y wynikiem 15,0 s[1].
Ukończył studia na Pennsylvania State University. Później pracował jako trener[1].