Hans Urs von Balthasar

Dziś Hans Urs von Balthasar pozostaje tematem ciągłego zainteresowania i debaty we współczesnym społeczeństwie. Wraz ze wzrostem zainteresowania w ostatnich latach, Hans Urs von Balthasar przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Niezależnie od tego, czy w środowisku akademickim, w mediach, czy w codziennych rozmowach, Hans Urs von Balthasar stał się centralnym punktem dyskusji. Trend ten występuje nie tylko na poziomie lokalnym, ale zyskał także znaczenie na poziomie globalnym, pokazując znaczenie i wpływ, jaki Hans Urs von Balthasar ma na naszą obecną rzeczywistość. Biorąc pod uwagę tę rosnącą uwagę, niezwykle istotne jest dokładne przeanalizowanie różnych wymiarów i perspektyw, jakie obejmuje Hans Urs von Balthasar, aby lepiej zrozumieć jego zakres i implikacje dla naszego społeczeństwa.

Hans Urs von Balthasar
ilustracja
Kraj działania

Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1905
Lucerna

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1988
Bazylea

Miejsce pochówku

Lucerna, Szwajcaria

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 lipca 1936

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Hans Urs von Balthasar (ur. 12 sierpnia 1905 w Lucernie, zm. 26 czerwca 1988 w Bazylei) – teolog szwajcarski, duchowny katolicki, mianowany kardynałem przez Jana Pawła II, sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys

Studiował filologię germańską oraz filozofię w Zurychu, Wiedniu i Berlinie. W trakcie trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich niespodziewanie odkrył swoje kapłańskie powołanie i – po obronie doktoratu w 1929 r. na temat „Historii eschatologicznego problemu w nowożytnej literaturze niemieckiej” – wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Feldkirch[1].

26 lipca 1936 przyjął święcenia kapłańskie; pracował jako kapelan uniwersytecki w Bazylei, w 1947 zakładał wydawnictwo Johannes Verlag w Einsiedeln. W 1948 założył Wspólnotę św. Jana. W 1950 opuścił zakon i został inkardynowany do diecezji Chur. Wykładał teologię na wielu uczelniach, był autorem wysoko cenionych publikacji teologicznych (Teologia misterium paschalnego, Burzenie bastionów, Chrześcijanin i lęk, „Modlitwa i kontemplacja” Cordula, Czy Jezus nas zna? Czy my znamy Jezusa? i inne). Jako jedyny spośród wybitnych teologów europejskich nie został zaproszony do udziału w obradach II soboru watykańskiego. Był doktorem honoris causa szkół teologicznych w Edynburgu, Fryburgu, Münsterze oraz Amerykańskiego Uniwersytetu Katolickiego w Waszyngtonie. Został mianowany członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1969), współpracował przy powstaniu pisma „Communio”, otrzymał Nagrodę Pawła VI i Nagrodę Mozarta.

Był autorem 90 książek i 550 artykułów, tłumaczem 100 dzieł innych autorów. Henri de Lubac nazwał go „największym erudytą XX wieku”[2]. Znaczny wpływ na jego prace teologiczne wywarła wymiana poglądów z teolog i lekarką, szwajcarską mistyczką i wizjonerką Adrienne von Speyr (1902-1967)[1].

29 maja 1988 Jan Paweł II ogłosił jego nominację kardynalską. Ze względu na podeszły wiek ks. Balthasar został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej; nie dożył uroczystości konsystorza, zmarł trzy dni wcześniej. Został pochowany na cmentarzu Hofkirche w Lucernie. Miał zostać kardynałem diakonem S. Nicola in Carcere.

20 marca 2018 rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny, wnioskodawcą jest stowarzyszenie "Le Porte del Cielo" z Fara in Sabina we Włoszech.

Przypisy

  1. ↑ a b Balthasar Hans Urs | Szkoła Teologii , szkolateologii.dominikanie.pl .
  2. ↑ Antonio Socci: Tajemnice Jana Pawła II. Kraków: Dom Wydawniczy RAFAEL, 2009, s. 74. ISBN 978-83-7569-139-9.

Bibliografia

  • Hans Urs von Balthasar, O moim dziele, Marek Urban (tłum.), Kraków: Wydawnictwo M, 2004, ISBN 83-7221-492-1, OCLC 69606406.
  • Joseph kard. Ratzinger: Hans Urs von Balthasar, Maryja w tajemnicy Kościoła, WAM, 2007 ISBN 978-8373189799
  • Adrienne von Speyr: Spowiedź, W Drodze, Poznań 1993, ISBN 83-7033-002-9.

Linki zewnętrzne