W dzisiejszym świecie Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1975 – bieg na 400 m mężczyzn to temat, który przykuł uwagę wielu osób z różnych dziedzin. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w życiu codziennym, Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1975 – bieg na 400 m mężczyzn odegrał istotną rolę w debacie publicznej. W tym artykule podjęto próbę zbadania różnych aspektów Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1975 – bieg na 400 m mężczyzn, od jego historii po konsekwencje w dzisiejszym świecie. Celem szczegółowej i przemyślanej analizy jest przedstawienie kompleksowej wizji Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1975 – bieg na 400 m mężczyzn w celu uzyskania głębszego i wzbogacającego zrozumienia tego tematu.
![]() |
|
---|---|
![]() |
|
![]() |
Bieg na 400 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji biegowych rozgrywanych podczas halowych lekkoatletycznych mistrzostw Europy w hali Rondo w Katowicach. Eliminacje i półfinały zostały rozegrane 8 marca, a bieg finałowy 9 marca 1975. Zwyciężył reprezentant Republiki Federalnej Niemiec Hermann Köhler. Tytułu zdobytego na poprzednich mistrzostwach nie obronił Fons Brydenbach z Belgii, który tym razem odpadł w półfinale.
Rozegrano 3 biegi eliminacyjne, do których przystąpiło 9 biegaczy. Awans do półfinału dawało zajęcie jednego z pierwszych dwóch miejsc w swoim biegu (Q). Skład półfinałów uzupełniło dwóch zawodników z najlepszym czasem wśród przegranych (q).
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][3].
Bieg 1
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
48,55 | Q |
2 | ![]() |
48,69 | Q |
3 | ![]() |
49,30 | q |
Bieg 2
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
48,88 | Q |
2 | ![]() |
49,46 | Q |
3 | ![]() |
49,92 |
Bieg 3
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
48,47 | Q |
2 | ![]() |
49,00 | Q |
3 | ![]() |
19,28 | q |
Początkowo rozegrano 2 biegi półfinałowe, w których miało wystartować 8 biegaczy. Jednak dwóch zawodników (Siemoin Koczer i Ossi Karttunen) nie zostało poinformowanych o terminie biegu. Awans do finału dawało zajęcie jednego z dwóch pierwszych miejsc w swoim biegu (Q). Koczer i Karttunen rozegrali dodatkowy bieg 9 marca, którego zwycięzca został dokooptowany do finału.
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][4].
Bieg 1
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
48,07 | Q |
2 | ![]() |
48,19 | Q |
3 | ![]() |
48,39 | |
4 | ![]() |
50,16 |
Bieg 2
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
50,13 | Q |
2 | ![]() |
50,16 | Q |
Bieg 3 (dodatkowy)
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | ![]() |
48,64 | Q |
2 | ![]() |
49,52 |
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][5].
Miejsce | Zawodnik | Czas |
---|---|---|
1 | ![]() |
48,76 |
2 | ![]() |
49,04 |
3 | ![]() |
49,33 |
4 | ![]() |
49,72 |
5 | ![]() |
50,90 |