HD 2039
W dzisiejszym świecie HD 2039 stał się tematem o rosnącym zainteresowaniu szerokiego grona osób. Wraz z postępem technologii i globalizacją HD 2039 przejął kluczową rolę w różnych aspektach współczesnego społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i politykę, HD 2039 wywołał debaty i dyskusje na temat jego znaczenia i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne wymiary HD 2039, analizując jego implikacje i wyzwania w dzisiejszym świecie. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji HD 2039 stanowił punkt zwrotny w sposobie, w jaki podchodzimy do różnych aspektów współczesnego życia.
| Dane obserwacyjne (J2000.0) | |||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
00h 24m 20,278s[1] | ||||||||
| Deklinacja |
-56° 39′ 00,17″[1] | ||||||||
| Odległość | |||||||||
| Wielkość obserwowana |
8,99m | ||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||
| Typ widmowy |
G2/G3 IV-V[1] | ||||||||
| Masa |
0,98 ± 0,05 M☉ | ||||||||
| Promień |
1,21 R☉ | ||||||||
| Metaliczność |
0,1 ± 0,16 | ||||||||
| Wielkość absolutna |
3,96m | ||||||||
| Wiek |
6,7 mld lat | ||||||||
| Temperatura |
5947 ± 39 K | ||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||
| |||||||||
HD 2039 – żółty karzeł lub żółty podolbrzym, położony w gwiazdozbiorze Feniksa. Gwiazda ta jest oddalona od Ziemi o około 330 lat świetlnych i nie jest widoczna gołym okiem. W 2002 roku na orbicie HD 2039 odkryto planetę o masie co najmniej trzech mas Jowisza. Planeta ta, która otrzymała nazwę HD 2039 b, była setną odkrytą egzoplanetą.
Nazwa
Oznaczenie HD 2039 pochodzi z katalogu Henry'ego Drapera[2]. W odróżnieniu od widocznych gołym okiem gwiazd takich jak Syriusz, Procjon czy Aldebaran, HD 2039 nie ma nazwy potocznej.
Charakterystyka
HD 2039 jest stabilną[3] gwiazdą typu widmowego G, co oznacza, że świeci białym światłem, takim jak Słońce. Pod względem masy gwiazda jest niemal identyczna[4], natomiast jej promień jest mniej więcej o 20% większy od słonecznego[4]. HD 2039 jest nieco gorętsza od Słońca, a jej temperatura efektywna wynosi 5947 K[4]. HD 2039 ma wysoką metaliczność, 0,1 ± 0,16 , co zwróciło na nią uwagę astrofizyków[3].
Obserwowana wielkość gwiazdowa HD 2039 wynosi 8,99m[1]; oznacza to, że ciało nie jest widoczne gołym okiem, może być jednak obserwowane przez teleskop[5], absolutna wielkość gwiazdowa wynosi 3,96m[6] (dla porównania, dla Słońca ta wartość wynosi 4,83m). Wiek gwiazdy szacowany jest na 6,7 miliardów lat[6].
HD 2039 znajduje się w mniej więcej takiej samej odległości, jak druga najjaśniejsza gwiazda nocnego nieba – Kanopus[7].
System planetarny
W 2002 zespół Anglo-Australian Planet Search odkrył planetę okrążającą HD 2039 po niezwykle ekscentrycznej orbicie[3]. Minimalna masa planety wynosi co najmniej trzy masy Jowisza, a jej okres orbitalny – ponad trzy lata. Planeta okrąża gwiazdę w odległości około dwóch au[8].
Odkrycie planety nie było ogłoszone w mediach popularnonaukowych, odkrywcy nie wydali oficjalnego komunikatu prasowego. Fakt, że była to setna odkryta planeta pozasłoneczna, został później zweryfikowany przez środowisko naukowe[9].
| Towarzysz |
Masa (MJ) |
Okres orbitalny (dni) |
Półoś wielka (au) |
Ekscentryczność |
|---|---|---|---|---|
| b | 3,37 ± 0,49 | 1120 ± 23 | 2,23 ± 0,13 | 0,715 ± 0,046 |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d HD 2039 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ HD==2039. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. . (ang.).
- ↑ a b c Tinney i inni, Four New Planets Orbiting Metal-enriched Stars, „The [[Astrophysical Journal]]”, 1, 587, 2003, s. 423–428, DOI: 10.1086/368068, Bibcode: 2003ApJ...587..423T (ang.).
- ↑ a b c Schneider, J.: Planet HD 2039 b. Extrasolar Planets Encyclopaedia . . (ang.).
- ↑ Stellar Magnitudes. Astrophysics 162 Unit . University of Tennessee, 2008. . (ang.).
- ↑ a b Katalog Vizier. . (ang.).
- ↑ Joe Rao: Great Star of the South. SPACE.com . 2005-12-17. . (ang.).
- ↑ Butler i inni, Catalog of Nearby Exoplanets, „The [[Astrophysical Journal]]”, 1, 646, 2006, s. 505–522, DOI: 10.1086/504701, Bibcode: 2006ApJ...646..505B (ang.).
- ↑ Robert Britt: Planet Tally Soars to Near 100, Astronomers Scramble to Keep Track. SPACE.com . 2002-06-02. . (ang.).