Góry Domeyki

W dzisiejszym świecie Góry Domeyki stał się tematem coraz większego zainteresowania dużej liczby osób. Od momentu powstania Góry Domeyki wywołał debaty, dyskusje i refleksje w różnych obszarach. Niezależnie od wieku, płci czy wykształcenia, Góry Domeyki zdołał przyciągnąć uwagę odbiorców na całym świecie. Jego wpływ nie ogranicza się do pojedynczego kontekstu, ale rozciąga się na wiele dziedzin, wpływając na sposób, w jaki ludzie myślą, działają i odnoszą się do siebie nawzajem. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Góry Domeyki i jego wpływ na nasze społeczeństwo.

Cordillera de la Sal (Góry Solne) – część Gór Domeyki, w oddali widać szczyty Licancabur i Juriques.

Góry Domeyki[1] (hiszp. Cordillera Domeyko) – pasmo górskie w Andach, w północnym Chile, na zachód od Salar de Atacama. Pasmo ma przebieg południkowy i rozciąga się na długości około 600 km[2][3]. Najwyższy szczyt Gór Domeyki to Cerro Quimal o wysokości 4278 m n.p.m.[4]

Masyw został utworzony z materiałów intruzyjnych i paleozoicznych i rozciąga się w formie płaskowyżu wrzynającego się między Kordylierą Nadbrzeżną a łańcuchem Andów. Stanowi granicę dwóch stref zimnych i suchych: pustyni Atakama w depresji Centralnej i Puna de Atakama, na południowym skraju płaskowyżu andyjskiego w północno-zachodniej Argentynie. Pustynia Atakama jest pasem o długości 1000–1500 km i 900 m wysokości. Zawiera liczne solniska umiejscowione na wysokościach sięgających 2400 m (Pajonales, Punta Negra, Pedernales Isla, Aufrero, Maricunga) zwiększających zasolenie Atakamy. Puna de Atacama w Argentynie, o długości 320 km, 240 km szerokości i wysokości między 3300 i 4000 m, jest również strefą kopalni soli.

Klimat jest skrajnie suchy i tylko na dnie niektórych dolin i załamań terenu istnieją ślady życia. Wpływ mgły pozwala na utrzymanie tej wegetacji, a wpływ prądu El Niño powoduje obfite deszcze w krótkiej porze deszczowej. Rzeka Loa, przepływająca przez ten obszar, niesie swe wody z gór do Pacyfiku, przecinając Kordylierę Nadbrzeżną i pustynię Atacama, gdzie tworzy szeroki zakręt. Góry zawierają cenne zasoby mineralne, szczególnie miedzi i azotanów, które są wykorzystywane od około połowy XIX wieku. Kopalnia miedzi w Chuquicamata jest największą na świecie kopalnią odkrywkową.

W 1948 roku otwarto linię kolejową, która połączyła prowincję Salta w Puna de Atacama z osiedlami położonymi na pustyni o tej samej nazwie (Atacama)[5].

Góry Domeyki zawdzięczają swoją nazwę Ignacemu Domeyce. Nadano ją w roku jego śmierci.

Przypisy

  1. ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: Nazewnictwo geograficzne świata, Zeszyt 1, Ameryka Australia i Oceania. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004. .
  2. ↑ Muñoz, N., Charrier, R. and Jordan, T.: Interactions between basement and cover during the evolution of the Salar de Atacama Basin, northern Chile. Rev. geol. Chile.. s. 55–80. . (ang.).
  3. ↑ Guillermo Chong Diaz: Contribution to the knowledge of the Domeyko Range in the. . (ang.).
  4. ↑ Claudio Latorre, Julio L. Betancourt, Kate A. Rylander, Jay Quade, Oscar Matthei: A vegetation history from the arid prepuna of northern Chile (22^23‡S) over the last 13 500 years. Elsevier Science, 17 stycznia 2003. . (ang.).
  5. ↑ Cordillera_Domeyko.html

Linki zewnętrzne