Gustav Radbruch

W dzisiejszym świecie Gustav Radbruch zyskał niezaprzeczalne znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, Gustav Radbruch stał się tematem częstych rozmów i ogólnego zainteresowania. Jego wpływ i wpływ są wyczuwalne w różnych aspektach życia codziennego, wywołując zarówno debatę, jak i podziw. Dlatego tak istotne jest dokładne poznanie zjawiska Gustav Radbruch, analiza jego implikacji, konsekwencji i możliwych interpretacji. W tym artykule proponujemy zagłębić się w świat Gustav Radbruch, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres i znaczenie dzisiaj.

Gustav Radbruch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1878
Lubeka

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1949
Heidelberg

Zawód, zajęcie

filozof, profesor prawa

Multimedia w Wikimedia Commons
Tytułowa strona „Rechtsphilosophie” autorstwa Gustava Radbrucha z 1932 r.

Gustav Radbruch (ur. 21 listopada 1878 w Lubece, zm. 23 listopada 1949 w Heidelbergu) – niemiecki filozof i profesor prawa.

Życiorys

Przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej. W latach 1920–1924 deputowany do Reichstagu z ramienia SPD. Minister sprawiedliwości republiki Weimarskiej w drugim gabinecie kanclerza Josepha Wirtha (październik 1921 – listopad 1922) i dwu gabinetach Gustava Stresemanna (sierpień – listopad 1923).

Przeszedł do historii głównie dzięki tzw. formule Radbrucha (lex iniustissima non est lex, czyli prawo krańcowo niesprawiedliwe nie jest prawem), zgodnie z którą przepisy prawa stanowionego (lex), które są „rażąco, w najwyższym stopniu sprzeczne” z prawem naturalnym (ius), mogą i powinny być w procesie stosowania prawa traktowane tak, jakby w ogóle nie obowiązywały.

Radbruch pisał:

Pozytywizm utożsamiający ustawę z prawem jest współwinny udziału niemieckiej nauki prawa w tworzeniu stanu prawnego lat narodowego socjalizmu

Ustawa i prawo[1]

Przypisy

  1. ↑ Gustaw Radbruch: Ustawa i prawo. 1990.

Bibliografia

  • Gustaw Radbruch, Wstęp do prawoznawstwa, Trzaska, Evert & Michalski, Warszawa 1924.
  • Gustaw Radbruch, Zarys filozofji prawa, Księgarnia Powszechna, Warszawa-Kraków, 1938.
  • Jerzy Zajadło, Formuła Radbrucha. Filozofia prawa na granicy pozytywizmu prawniczego, Arche, Gdańsk 2001
  • Jerzy Zajadło, Dziedzictwo przeszłości. Gustaw Radbruch: portret filozofa, prawnika, polityka i humanisty, Arche, Gdańsk 2007

Linki zewnętrzne

Ministrowie sprawiedliwości Niemiec
Sekretarze Stanu Sprawiedliwości (1876–1918)
Ministrowie sprawiedliwości (1918–2013)