Giuseppe Paratore
W dzisiejszym świecie Giuseppe Paratore to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych kontekstach. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę, Giuseppe Paratore wzbudził szerokie zainteresowanie i wywołał liczne debaty w opinii publicznej. Dlatego też istotne jest dokładne przeanalizowanie różnych aspektów związanych ze zmienną Giuseppe Paratore, aby w pełni zrozumieć jej zakres i implikacje. W tym artykule zagłębimy się w złożoność Giuseppe Paratore, badając jego różne aspekty i oferując wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi na szersze zrozumienie tego tematu.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przewodniczący Senatu | |
| Okres |
od 26 czerwca 1952 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Giuseppe Paratore (ur. 31 maja 1876 w Palermo, zm. 26 lutego 1967 w Rzymie) – włoski prawnik i polityk, w latach 1952–1953 przewodniczący Senatu, senator dożywotni.
Życiorys
Kształcił się w zakresie ekonomii. Między 1909 i 1929 aktywnie uczestniczył w życiu publicznym jako parlamentarzysta, a także minister ds. poczt i telegrafów, a następnie minister skarbu. Kontynuując pracę naukową, specjalizował się w zagadnieniach finansowych, publikował prace poświęcone polityce pieniężnej i gospodarce, m.in. La responsabilità dell'armatore (1914), Note di politica monetaria (1925), La politica del denaro (1930). Pod koniec lat 20. wycofał się z życia publicznego[1].
W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948[2]. Następne pięć lat zasiadał w Senacie I kadencji (od 1952 do 1953 jako jego przewodniczący). 9 listopada 1957 prezydent Giovanni Gronchi w uznaniu zasług powierzył mu godność dożywotniego senatora. Giuseppe Paratore zasiadał w Senacie II, III i IV kadencji do czasu swojej śmierci[3].
Przypisy
- ↑ Giuseppe Paratore. palermo.it. . (wł.).
- ↑ Giuseppe Paratore na stronie Zgromadzenia Konstytucyjnego 1946–1948. . (wł.).
- ↑ Giuseppe Paratore na stronie Senatu IV kadencji. . (wł.).