Girolamo Basso della Rovere
W dzisiejszym świecie Girolamo Basso della Rovere stał się tematem o wielkim znaczeniu i debacie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Girolamo Basso della Rovere przyjął nieoczekiwaną rolę, generując sprzeczne opinie i różnorodne stanowiska. Nie ma wątpliwości, że Girolamo Basso della Rovere wywarł wpływ na różne aspekty społeczeństwa, od polityki po gospodarkę, w tym kulturę i życie codzienne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Girolamo Basso della Rovere i omówimy jego wpływ dzisiaj, a także możliwe konsekwencje w przyszłości. Stosując podejście interdyscyplinarne, podejdziemy do Girolamo Basso della Rovere z wielu perspektyw, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1434 |
| Data i miejsce śmierci |
1 września 1507 |
| Miejsce pochówku | ?↗, Bazylika Najświętszej Maryi Panny Wszystkich Ludzi |
| Biskup Maceraty | |
| Okres sprawowania |
1476–1507 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
10 grudnia 1477 |
| Kościół tytularny | |
Girolamo Basso della Rovere (ur. 1434 – zm. 1 września 1507) – włoski kardynał. Syn Giovanna Basso hrabiego Bistagno i Luchiny della Rovere, siostry papieża Sykstusa IV.
Od 14 lutego 1472 biskup Albengi. 5 października 1476 przeniesiony do diecezji Macerata i Recanati. Godność tę pełnił do śmierci. 10 grudnia 1477 Sykstus IV mianował go kardynałem. Od 12 grudnia kardynał prezbiter S. Balbinae, od 17 września 1479 kardynał prezbiter San Crisogono, od 31 sierpnia 1492 kardynał biskup Palestriny i od 29 listopada 1503 kardynał biskup Sabiny. Administrator diecezji Gubbio od 23 września 1482 do 9 stycznia 1492.
Życiorys
Podczas konklawe 1492 działał jako archiprezbiter Św. Kolegium Kardynałów. Odmówił poparcia Rodrigo Borgia, mimo to, zgodnie z porządkiem starszeństwa, w sierpniu 1492 uzyskał promocję do rangi kardynała biskupa diecezji suburbikarnej Palestrina. Ukończył budowę bazyliki w Loreto. Był protektorem zakonu karmelitów. Cieszył się nieposzlakowaną opinią, mimo pokrewieństwa z papieżami Sykstusem IV i Juliuszem II nie nadużywał tych relacji dla prywatnych celów. Był także przyjacielem artystów i pisarzy.