W świecie Giovanni Ferrofino istnieje szeroki zakres informacji, opinii i perspektyw, które przeplatają się, kształtując zrozumienie i wiedzę na ten temat. Od historii po współczesność, Giovanni Ferrofino odegrał znaczącą rolę w różnych dziedzinach, wzbudzając zainteresowanie zarówno ekspertów, entuzjastów, jak i ciekawskich. Z biegiem czasu był on przedmiotem dyskusji, badań i analiz na różne sposoby, co pozwoliło uzyskać pełniejszy i bardziej szczegółowy obraz Giovanni Ferrofino. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Giovanni Ferrofino, badając jego pochodzenie, wpływ i znaczenie w teraźniejszości, mając na celu zapewnienie wszechstronnego spojrzenia na ten fascynujący temat.
Arcybiskup tytularny Zenonopolis | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1912 |
---|---|
Data śmierci |
20 grudnia 2010 |
Nuncjusz apostolski Ekwadoru | |
Okres sprawowania |
3 listopada 1965–29 września 1970 |
Nuncjusz apostolski Haiti | |
Okres sprawowania |
8 lutego 1960–1965 |
Wyznanie | |
Prezbiterat |
22 września 1934 |
Nominacja biskupia |
28 października 1961 |
Sakra biskupia |
26 listopada 1961 |
Data konsekracji |
26 listopada 1961 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Giovanni Ferrofino (ur. 24 lutego 1912 w Alessandrii, zm. 20 grudnia 2010) – włoski arcybiskup.
22 września 1934 został ordynowany na księdza diecezji Alessandria. 8 lutego 1960 Ferrofino został nuncjuszem apostolskim w Haiti. 26 października 1961 został tytularnym arcybiskupem Zenonopolis w Isauria (ordynowany 28 listopada 1961). Nuncjuszem apostolskim Ekwadoru został 3 listopada 1965 a zrezygnował z tej funkcji 29 września 1970.
Według Gary Kruppa z fundacji "Pave the Way", podczas II wojny światowej Giovanni Ferrofino osobiście wykonywał polecenia papieża Piusa XII uzyskując wizy dla Żydów przybywających z Portugalii do Dominikany[1].