W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Gianalberto Badoaro, który w ostatnich latach wzbudził zainteresowanie wielu osób. Od momentu pojawienia się Gianalberto Badoaro przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, wywołując debaty i kontrowersje w różnych obszarach. Ponieważ Gianalberto Badoaro stale ewoluuje, niezwykle ważne jest zrozumienie jego wpływu na nasze społeczeństwo i tego, jak możemy dostosować się do zmian, jakie ze sobą niesie. W tym artykule zbadamy najważniejsze aspekty Gianalberto Badoaro, od jego pochodzenia po wpływ na dzisiejszy świat, analizując różne perspektywy istniejące wokół tego tematu.
Kardynał prezbiter | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1649 |
Data i miejsce śmierci |
17 maja 1714 |
Miejsce pochówku | ?↗ |
Patriarcha Brescii | |
Okres sprawowania |
1706–1714 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
po 1677 |
Sakra biskupia |
14 listopada 1688 |
Kreacja kardynalska |
17 maja 1706 |
Kościół tytularny |
San Marcello |
Data konsekracji |
14 listopada 1688 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||
|
Gianalberto Badoardo (ur. 12 maja 1649 w Wenecji, zm. 17 maja 1714 w Brescii) – włoski kardynał, patriarcha Wenecji.
Urodził się 12 maja 1649 roku w Wenecji, jako syn Francesca Badoaro i Eleny Michiel[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po 1677 roku przyjął święcenia kapłańskie, a następnie został kanonikiem kapituły w Padwie[1]. 26 sierpnia 1688 roku został wybrany patriarchą Wenecji, a 14 listopada przyjął sakrę[2]. 17 maja 1706 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Marcello[2]. W tym samym roku został przeniesiony do diecezji Brescii, zachowując tytuł patriarchy[1]. Na terenie rozszerzył się wówczas kwietyzm, dlatego też papież chciał by gorliwy kardynał wytępił herezję[1]. Zmarł 17 maja 1714 roku w Brescii[1].