Gaz koksowniczy

W dzisiejszym świecie Gaz koksowniczy to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w nauce czy wpływ na kulturę popularną, Gaz koksowniczy stał się tematem ogólnego zainteresowania. W miarę kontynuacji rozmów na temat Gaz koksowniczy istotne jest zrozumienie jego znaczenia i implikacji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Gaz koksowniczy i przeanalizujemy jego rolę we współczesnym świecie. Od jego powstania po wpływ na teraźniejszość – zanurzymy się w fascynującym wszechświecie Gaz koksowniczy i odkryjemy wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł należy dopracować:
od 2014-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ zweryfikować niektóre informacje,
gaz miejski (redir) to inaczej gaz świetlny a gaz koksowniczy potocznie zwany również gazem węglowym.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Płonący gaz koksowniczy, koksownia Victoria (2005)

Gaz koksowniczy – paliwo uzyskiwane przez suchą destylację węgla kamiennego w temperaturze 900–1100 °C[1] w piecu koksowniczym, bez dostępu tlenu. Gaz koksowniczy zaliczany jest do gazów węglowych, to znaczy gazów powstających w wyniku termicznej obróbki węgla[2][3].

Produkcja

Wysokotemperaturowe odgazowanie węgla powoduje wydzielenie wszystkich lotnych składników. Oprócz surowego gazu koksowniczego w procesie tym powstają koks, smoła węglowa oraz woda pogazowa. Surowy gaz koksowniczy zawiera amoniak i jego pochodne oraz siarkowodór (pochodzące z rozkładu organicznych resztek zawartych w węglu). Wszystkie te niepożądane domieszki są usuwane w serii procesów oczyszczania.

Skład chemiczny

Zawartość składników w gazie koksowniczym jest zmienna i zależy od miejsca wydobycia węgla.

Pomnik Zygi Latarnika, latarnika ulicznego przed gazownią w Poznaniu

Typowy skład gazu koksowniczego oczyszczonego jest następujący:

  • wodór (ok. 55%)
  • metan (23–27%)
  • tlenek węgla (9–10%)
  • azot (ok. 5%)
  • węglowodory ciężkie (ok. 3%)
  • dwutlenek węgla (ok. 3%)
  • tlen (ok. 0,5%)
  • siarkowodór (ok. 0,3%).

W skład surowego gazu koksowniczego wchodzą:

  • gaz koksowniczy (12–18%)
  • smoła węglowa (3–4%)
  • benzol koksowniczy (ok. 1,5%)
  • amoniak (ok. 0,3%)[1].

Zastosowanie

W przeszłości gaz koksowniczy był stosowany w przedsiębiorstwach oraz w gospodarstwach domowych. Wytwarzany był zwykle lokalnie i nazywany gazem miejskim. Był rozprowadzany siecią gazową do odbiorców. Stosowany był powszechnie od drugiej połowy XIX wieku do lat 80. XX wieku. Służył do gotowania w kuchenkach gazowych, oświetlania ulic (gaz świetlny) oraz jako paliwo w wielu procesach przemysłowych. Ze względu na wysoką toksyczność, wynikającą z dużej zawartości tlenku węgla został wycofany z użycia i zastąpiony gazem ziemnym.[4]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Anna Skwierawska: Procesy oparte na węglu. Politechnika Gdańska (Wydział Chemiczny).
  2. ↑ Leksykon naukowo-techniczny z suplementem, Aniela Topulos (red.), t. 1, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1989, s. 249, ISBN 83-204-0968-3, OCLC 830082593.
  3. ↑ gaz węglowy, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  4. ↑ Leksykon naukowo-techniczny z suplementem, ISBN 83-204-0968-3, tom 1, str. 249