Gato Barbieri

W świecie Gato Barbieri istnieje wiele aspektów i aspektów, które zasługują na zbadanie i przeanalizowanie. Niezależnie od tego, czy jest to osoba, temat, data czy jakikolwiek inny element, jego znaczenie i znaczenie są niezaprzeczalne. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący wszechświat Gato Barbieri, aby odkryć jego liczne aspekty i zrozumieć jego wpływ w różnych obszarach. Podczas szczegółowej i wyczerpującej wycieczki zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Gato Barbieri jest tematem wartym refleksji i przestudiowania. Od jego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zanurzymy się w dogłębnej analizie, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Gato Barbieri w obecnym kontekście.

Gato Barbieri
Ilustracja
Gato Barbieri (1970)
Imię i nazwisko

Leandro Barbieri

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1932
Rosario

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 2016
Nowy Jork

Przyczyna śmierci

zapalenie płuc

Instrumenty

saksofon

Gatunki

jazz, latin jazz, smooth jazz

Strona internetowa

Leandro Barbieri, znany jako El Gato Barbieri hiszp. „Kot Barbieri” (ur. 28 listopada 1932 w Rosario, zm. 2 kwietnia 2016 w Nowym Jorku[1]) – argentyński saksofonista jazzowy i kompozytor.

Życiorys

Urodził się w Argentynie w rodzinie muzyków. W dzieciństwie uczył się grać na klarnecie, potem po przeprowadzeniu się do Buenos Aires, zainspirowany muzyką Charliego Parkera przerzucił się na saksofon altowy – w tym czasie (późne lata 50.) grał z Lalo Schifrinem, argentyńskim pianistą. Następnie, w roku 1962 przeniósł się do Rzymu, gdzie znów zmienił instrument na saksofon tenorowy i występował we freejazzowej grupie trębacza Dona Cherry'ego. Dotychczas nie grał swojej muzyki etnicznej, ale w drugiej połowie lat 60. zaczął coraz częściej sięgać po jej motywy i klimaty w swojej twórczości. Jest on autorem ścieżki dźwiękowej do filmu Ostatnie tango w Paryżu z Marlonem Brando i Marią Schneider. W latach 80., po śmierci żony, zaprzestał występów – na scenę wrócił w następnej dekadzie. Był jednym z twórców kierunku „latin-jazzu”, przez lata zajmował się także promowaniem kultury latyno-amerykańskiej.

Zmarł na zapalenie płuc 2 kwietnia 2016 w jednym z nowojorskich szpitali[1].

Dyskografia

  • 1960 Menorama
  • 1965 Gato Barbieri and Don Cherry
  • 1966 Complete Communion
  • 1966 Symphony For Improvisors
  • 1967 In Search Of Mystery; później wydane jako Obsession Affinity, 1967
  • 1968 Jazz Mania All Stars (rec. 1960)
  • 1970 The Third World
  • 1971 Fenix
  • 1972 El Pampero
  • 1973 Bolivia
  • 1973 Under Fire
  • 1973 Last Tango In Paris (zdobywca Grammy)
  • 1973 Chapter I: Latino America
  • 1974 Yesterdays
  • 1974 The Legend Of Gato Barbieri
  • 1974 Chapter II: Hasta Siempre
  • 1974 Chapter III: Vive Emiliano Zapata
  • 1975 Chapter IV: Live in New York
  • 1975 Impulse Artist
  • 1975 Impulsively
  • 1975 El Gato
  • 1975 Confluence
  • 1976 Caliente
  • 1976 Gato Barbieri and Don Cherry
  • 1976 Gato Barbieri & his group Live in Buenos Ayres
  • 1977 Ruby, Ruby
  • 1978 Tropico
  • 1979 Euphoria
  • 1979 Passion and Fire
  • 1979 Gato Barbieri
  • 1982 Gato Barbieri; później wydane na LP jako Bahia (1983)
  • 1983 Para Los Amigos
  • 1985 Apasionado
  • 1988 The Third World Revisited
  • 1990 Pictures: Years 1965-68
  • 1995 Bolivia
  • 1997 Que Pasa
  • 1997 Latino America
  • 1997 The Third World
  • 1997 El Pampero
  • 1999 Che Corazón
  • 2000 Afro-Cubano Chant II
  • 2001 Calle 54
  • 2002 The Shadow of the Cat
  • 2002 Live from the Latin Quarter (DVD)
  • 2010 New York Meeting

Przypisy

  1. ↑ a b Christopher mele: Gato Barbieri, Latin Jazz Trailblazer, Dies at 83. nytimes.com, 2016-04-02. . . (ang.).

Bibliografia