Gamay

Wygląd przypnij ukryj Gamay‘Gamay’
Ilustracja
Kiść gamay
Gatunek

winorośl właściwa
(Vitis vinifera)

Inne nazwy

gamay noir à jus blanc

Pochodzenie

Francja

Ważne regiony uprawy

Burgundia, Beaujolais

Identyfikator VIVC

4377

Przeznaczenie owoców

wino

Kolor skórki

granatowoczarny

Winnica w La Rochepot, Côtes de Beaune. Na pierwszym planie gęsto sadzony gamay, w tle pinot noir

Gamay (właśc. gamay noir à jus blanc) – czerwony szczep winny pochodzący z Francji. Odmiana jest naturalną krzyżówką odmian pinot noir i heunisch weiss. Czasami odmianę kékfrankos (blaufränkisch) mylnie nazywa się gamay noir.

Rozpowszechnienie

Wczesne dojrzewanie predestynuje szczep do uprawy w chłodniejszym klimacie.

Odmiana gamay jest rozpowszechniona we Francji (siódma co do popularności wśród szczepów czerwonych) i uprawiana na 29 698 ha (2010), z tendencją spadkową (6,5% od 2008). Głównymi rejonami upraw jest obszar w północnej dolinie Rodanu i na południu Burgundii, gdzie rosną dwie trzecie francuskich krzewów gamay. Na większą skalę odmiana występuje jeszcze w dolinie Loary. Największą popularność wśród win produkowanych z gamay osiągnęły wina z (regionu Beaujolais).

Winnice gamay znajdują się także w Szwajcarii (1382 ha w 2014 roku), we Włoszech w Dolinie Aosty i na niewielką skalę w Wielkiej Brytanii oraz w Ameryce Północnej.

Wina

Wina z gamay są przeważnie produkowane z użyciem maceracji węglowej i powinny być konsumowane jako młode. Kilkunastoletni potencjał starzenia wykazują wina z niektórych wyróżnionych apelacji (cru) w regionie Beaujolais, winifikowane poprzez fermentację moszczu (np. Moulin-à-Vent, Brouilly, Fleurie, Juliénas). Te wina są często starzone w beczkach.

Czerwone wina gamay mają bardzo żywy, błyszczący kolor w różnych odcieniach czerwieni (wiśniowy, karminowy, rubinowy, purpurowy, szkarłatny), zawsze w ich jasnych wersjach. Wino jest wyraźnie owocowo-kwiatowe, o zauważalnym poziomie kwasowości. Aromat charakteryzuje się dużym bogactwem nut owoców czerwonych (wiśnia, truskawka, czarna porzeczka, jeżyna, malina), owoców białych (jabłko, gruszka, agrest) i przypraw (karmel, kakao). Aromat gruszkowy przypisuje się maceracji węglowej.

Przypisy

  1. ↑ a b c Gamay. Instytut Hodowli Winorośli Geilweilerhof. . (ang.).
  2. ↑ a b c d André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 86. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
  3. ↑ a b c d Stevenson 2005 ↓, s. 41.
  4. ↑ a b c d Tutto vino. Guida complete ai vini d’Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 46. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.).
  5. ↑ a b c Les cepages noirs dans le vignoble. ONIVINS, 2008. . . (fr.).
  6. ↑ a b Les cepages noirs dans le vignoble. FranceAgriMer Stats, 2010. . . (fr.).
  7. ↑ a b Les cepages noirs dans le vignoble. ONIVINS, 2008. . . (fr.).
  8. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 198.
  9. ↑ a b c d Stevenson 2005 ↓, s. 165-168.
  10. ↑ L'année viticole 2014. Office fédéral de l'agriculture OFAG. . . (niem. • fr. • wł.).
  11. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 392.
  12. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 403.

Bibliografia

Encyklopedia internetowa (Wino odmianowe):