Fryda Frankowska

Dziś Fryda Frankowska pozostaje aktualnym tematem i interesuje wiele osób. Wraz z postępem technologii i globalizacją Fryda Frankowska stał się centralnym punktem dyskusji w różnych obszarach. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym ludzie nadal szukają informacji, porad i opinii na temat Fryda Frankowska. Wraz z ewolucją społeczeństwa zmienia się sposób, w jaki Fryda Frankowska wpływa na nasze życie. Dlatego ważne jest, aby dokładnie poznać różne aspekty związane z Fryda Frankowska, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i otaczający nas świat.

Fryda Frankowska
Fryderyka Frankowska
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1872
Łódź

Data i miejsce śmierci

27 października 1957
Aix-en-Provence, Francja

Zawód, zajęcie

malarka

Rodzice

Robert Biedermann

Fryda Frankowska (wł. Fryderyka Frankowska z domu Biederman) (ur. 7 listopada 1872 w Łodzi, zm. 27 października 1957 w Aix-en-Provence[1]) – polska malarka i graficzka tworząca we Francji[2].

Biografia

Była córką łódzkiego fabrykanta – Roberta Biedermanna i jego żóny Adelmy Emmy z domu Braun[1]. Studiowała malarstwo w Paryżu, w 1904 wyjechała do Warszawy i kontynuowała naukę w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie poznała Henryka Haydena[3]. Po ukończeniu nauki pozostała w Warszawie, ale często podróżowała. Po wybuchu I wojny światowej powróciła do Paryża, gdzie rozpoczęła studia w Académie de la Palette i tam poznała Konstantego Brandla[4]. Utrzymywała żywe kontakty ze środowiskiem paryskich artystów. Należała do grona artystów uczestniczących w Salonach Jesiennych, gdzie w latach 1919, 1920 i 1922 wystawiała tworzone przez siebie batiki[5]. Brała również w wystawach polskich artystów, która miały miejsce w Paryżu m.in. wystawa Stowarzyszenia France-Pologne „Quelques Artistes Polonais” w 1920, wystawa w Galerie Montaigne w 1921 oraz w wystawie sztuki młodopolskiej w Musee Crillon w 1922. Po 1930 wycofała się z aktywności w środowisku artystycznym i zamieszkała u córki Tamary (żony Jana Wacława Zawadowskiego) w Orcel w pobliżu Aix-en-Provence[4]. Podczas II wojny światowej ukrywała u siebie Konstantego Brandla.

Przypisy

  1. ↑ a b Łukasz Grzejszczak, Landschaft z fabrycznym kominem w tle środowisko artystów łódzkich pochodzenia niemieckiego przed 1918 rokiem., „Kronika Miasta Łodzi” (3), bc.wbp.lodz.pl, 2005, s. 75 .
  2. ↑ Denise Delouche (red.), Artistes étrangers à Pont-Aven, Concarneau et autres lieux de Bretagne, Presses universitaires de Rennes 2, 1989.
  3. ↑ Bartnicka-Górska Hanna, Szczepińska-Tramer Joanna, W poszukiwaniu światła,kształtu i barw. Artyści polscy wystawiający na Salonach paryskich w l.1884-1960, Neriton, 2005.
  4. ↑ a b Witold Leitgeber, Rozmowy z Brandlem, 1979.
  5. ↑ Katarzyna, Kulpińska, Matryce, odbitki - ślady kobiet : Polskie graficzki i ich twórczość w dwudziestoleciu międzywojennym, Toruń, ISBN 978-83-231-3689-7, OCLC 993268178 .

Linki zewnętrzne