Franciszek Cybo
W dzisiejszym świecie Franciszek Cybo stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Franciszek Cybo przykuł uwagę naukowców, ekspertów, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, wywołując intensywną debatę i niekończące się dyskusje na temat jego implikacji, zastosowań i konsekwencji. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na technologię, gospodarkę, kulturę czy politykę, Franciszek Cybo w dalszym ciągu jest przedmiotem badań i analiz, budząc rosnące zainteresowanie i przyciągając uwagę różnych aktorów i sektorów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Franciszek Cybo, związane z nim wyzwania, możliwości i możliwe konsekwencje, aby rzucić światło na jego znaczenie i przyczynić się do zrozumienia jego dzisiejszego zakresu i znaczenia.
| |
| książę Spoleto | |
| Okres |
od 1503 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
1450 |
| Data śmierci |
25 lipca 1519 |
| Ojciec | |
| Matka |
nieznana |
| Żona | |
| Dzieci |
Lukrecja, Klarysa, Innocenty, Wawrzyniec, Katarzyna, Hipolita, Jan |
Franciszek Cybo (ur. 1450, zm. 25 lipca 1519) – włoski szlachcic, nieślubny syn papieża Innocentego VIII, później uznany za prawowitego dziedzica. Znany ze skandali obyczajowych i swojego uzależnienia od hazardu[1], a także małżeństwa politycznego z Magdaleną de Medici, córką Wawrzyńca Wspaniałego.
Życiorys
Franciszek urodził się w Neapolu w 1450. Jego ojciec, Giovanni Battista Cybo został później wybrany papieżem. Wcześniej Franciszek wdał się w manię hazardu i kobieciarstwa w Rzymie[2].
Po nieudanych próbach ożenienia się z jedną z córek króla Neapolu, ze względów dynastycznych ożenił się z córką Wawrzyńca Wspaniałego Magdaleną de Medici, wskutek czego papież Leon X, brat Magdaleny, przekazał im Palazzo Pazzi.
Franciszek był uzależniony od hazardu i niejednokrotnie popadał w długi. Mimo to otrzymał dzięki ojcu tytuł Kapitana Generalnego Kościoła. W 1488 roku został gubernatorem rzymskim i głównym dowódcą wojsk Państwa Kościelnego. W 1490 roku mianowany hrabią Cerveteri i Anguillara a następnie hrabią Świętego Pałacu Laterańskiego[1].
Z pomocą ojca Innocentego VIII próbował opanować Państwo Kościelne. W roku 1490, gdy rozpowszechniły się plotki o śmierci jego ojca, spróbował przejąć skarb Kościoła[2]. Informacja o zgonie papieża okazała się jednak nieprawdą i przejęcie majątku nie powiodło się. Znaczna część skarbu jednak nie została odnaleziona.
Dwa lata później, po śmierci ojca w roku 1492, uciekł z Rzymu, po czym mieszkał m.in. w Genui. Po wyborze na papieża w 1503 roku Juliusza II, sojusznika Franciszka, rodzina Cybo mogła powrócić do Rzymu. Od nowego papieża Franciszek otrzymał inwestyturę Księstwa Spoleto. W 1515 roku został mianowany baronem a w 1516 księciem Romanii i Viterbo.
Zmarł w drodze do Tunisu. Został pochowany obok ojca w bazylice Świętego Piotra.
Potomstwo
Miał siedmioro dzieci, z których troje zmarło we wczesnym dzieciństwie. Pozostała czwórka odegrała ważną rolę w epoce renesansu.
- Lukrecja Cybo (ur. 1489, zm. 1492)
- Klarysa Cybo (ur. 1490, zm. 1492)
- Innocenty Cybo (ur. 1491, zm. 1550) – kardynał
- Wawrzyniec Cybo (ur. 1500, zm. 1549) – włoski generał, książę Ferentillo, mąż Ricciardy Cybo-Malaspina i założyciel rodu Cybo-Malaspina
- Katarzyna Cybo (ur. 1501, zm. 1557) – księżna Camerino
- Hipolita Cybo (ur. 1503, zm. 1503) – żona Roberto di Sanserverino, księcia Caiazzo
- Jan Baptysta Cybo (ur. 1505, zm. 1550)
Przypisy
- ↑ a b CIBO, Francesco in "Dizionario Biografico" , www.treccani.it (wł.).
- ↑ a b George L. Williams, Papal Genealogy: The Families and Descendants of the Popes., McFarland & Company, Inc., 1998 (ang.).