Francis Rossi
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o Francis Rossi. Od jego pochodzenia i ewolucji na przestrzeni lat po dzisiejsze znaczenie, poprzez różne zastosowania i zastosowania. Francis Rossi był tematem interesującym wiele osób i w tym artykule postaramy się poruszyć każdy istotny aspekt związany z Francis Rossi. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w danej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz zgłębiać ten temat, tutaj znajdziesz cenne informacje, które pomogą Ci lepiej zrozumieć Francis Rossi i jego znaczenie w różnych obszarach.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1949 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Powiązania | |
| Instrument | |
| Fender Telecaster | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Francis Rossi, właśc. Francis Dominic Michael Nicholas Rossi (ur. 29 maja 1949 w Londynie[1]) – angielski muzyk, współzałożyciel, wokalista, gitarzysta i autor tekstów angielskiej grupy rockowej Status Quo. Razem z Rickiem Parfittem został w 2010 uhonorowany tytułem Oficera Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE) za zasługi dla muzyki i działalność dobroczynną[2].
Życiorys
Pochodzi z rodziny o włoskich korzeniach[3]. Muzyczną karierę rozpoczął w wieku 13 lat, tworząc wraz z kolegami ze szkoły zespół o nazwie The Scorpions[4]. Po kilku kolejnych zmianach nazwy zespół w 1967 r. przemianował się na The Status Quo (później nazwa została skrócona do Status Quo), dołączył też do niego gitarzysta Rick Parfitt[4]. Rossi został głównym wokalistą zespołu i gitarzystą. Przez sześć dekad istnienia zespół wydał blisko 30 albumów studyjnych, sprzedając 118 milionów egzemplarzy swoich nagrań[4].
Oprócz działalności w Status Quo, Rossi prowadzi też karierę solową. Pierwszy singel, zatytułowany „Modern Romance”, nagrał w 1985 r., w tym samym roku powstały też inne nagrania do albumu Flying Debris, który jednak nie został nigdy wydany[4]. Debiutancki album solowy Rossiego, inspirowany muzyką country King of the Doghouse ukazał się dopiero w 1996 r. i nie odniósł sukcesu komercyjnego ani uznania krytyków[4]. Drugi album, zatytułowany One Step at a Time, został wydany w 2010 r. Jednym z utworów z tego albumu jest nowa wersja „Caroline” z repertuaru Status Quo (singel z 1973 r.). W tym samym roku Rossi udał się po raz pierwszy w solową trasę koncertową, a rok później jeden z jego występów, zarejestrowany podczas występu w Londynie, wydano jako album koncertowy[4].
Ponadto Rossi śpiewał na albumach: Exiled grupy Mitchell / Coe Mysteries (1980), Line-Up Grahama Bonneta (1981), a także na albumie z coverami The Beatles, All This and World War II (1976)[4].
Sprzęt muzyczny
Francis Rossi używa gitary Fender Telecaster (model z 1957). Większość części została zamieniona na elementy firmy G&L, dodano też trzeci przetwornik, tworząc konfigurację podobną jak w gitarze Fender Stratocaster. Jako wzmacniaczy Rossi używa Marshalla JCM800 lub JCM900 Lead w połączeniu z Vox AC30[5].
Życie prywatne
Rossi mieszka w Surrey w Anglii. Był dwukrotnie żonaty i ma siedmioro dzieci – troje z pierwszego małżeństwa (1967–1979) oraz czworo z obecną (od 1992 r.) żoną, Eileen[2][5].
Preferuje kobiecy wokal[3], jednak nie znosi muzyki pop[2].
W 2009 Rossi obciął swój kucyk, który nosił od 35 lat[6][7]. Jak sam stwierdził, jego włosy stały się zbyt rzadkie na taką fryzurę: Parę tygodni temu dotarło do mnie, że wyglądam jak wariat. Zdecydowałem więc, że czas zapomnieć o uporczywym trzymaniu się młodości i godnie się zestarzeć[6]. Kucyk otrzymała wieloletnia fanka Status Quo jako nagrodę w konkursie zorganizowanym przez dziennik The Sun[8].
Dyskografia
Albumy solowe:
- 1996 King of the Doghouse
- 2010 One Step at a Time
Przypisy
- ↑ Jon O’Brien: Francis Rossi Biography. allmusic.com. . (ang.).
- ↑ a b c Francis Rossi – Biography. IMDb. . (ang.).
- ↑ a b John Walsh: Francis Rossi, a man’s man. The Independent, 1996-07-20. . (ang.).
- ↑ a b c d e f g Francis Rossi – Biography on AllMusic. Allmusic. . (ang.).
- ↑ a b www.statusquo.co.uk. statusquo.co.uk. . (ang.).
- ↑ a b So. Farewell then... Francis Rossi’s ponytail. The Guardian. . (ang.).
- ↑ Francis Rossi Chops Off His Ponytail. Classic Rock. . . (ang.).
- ↑ Quo fan’s got Rossi pony-tail. The Sun. . . (ang.).