Flagowiec

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Flagowiec, temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po znaczenie historyczne, Flagowiec był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych sferach. Dzięki tej wyczerpującej analizie przyjrzymy się wielu aspektom, które sprawiają, że Flagowiec jest tematem o ogromnym znaczeniu w obecnym kontekście. Zajmiemy się jego początkami, ewolucją i możliwym przyszłym rozwojem, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję Flagowiec. Dołącz do nas w tej podróży po temacie, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i urzekać!

Flagowiec
Semioptera wallacii[1]
G. R. Gray, 1859
Ilustracja
Dwa samce i samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

cudowronki

Rodzaj

Semioptera[2]
Gray, 1859

Gatunek

flagowiec

Synonimy
  • Paradisea (Semeioptera) Wallacei G. R. Gray, 1859[3]
Podgatunki
  • S. w. halmaherae Salvadori, 1881
  • S. w. wallacii G. R. Gray, 1859
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Flagowiec[5] (Semioptera wallacii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae). Jest gatunkiem endemicznym, występuje na wyspach Molukach, we wschodniej Indonezji. To najdalej na zachód wysunięty gatunek ptaka z rodziny cudowronek.

Systematyka

George Robert Gray z Muzeum Brytyjskiego nazwał ten gatunek na cześć Alfreda Russela Wallace’a, brytyjskiego przyrodnika, autora The Malay Archipelago, który jako pierwszy Europejczyk opisał tego ptaka w 1858.

Flagowiec jest jedynym przedstawicielem rodzaju Semioptera[5][6]. Wyróżniono dwa podgatunki S. wallacii[3][7][6]:

  • S. wallacii halmaherae – Halmahera (północne Moluki).
  • S. wallacii wallacii – Bacan i Kasiruta (północne Moluki).

Morfologia

Samce osiągają długość ciała 26 cm i masę 152–174 g; długość ciała samic to około 23 cm, a masa 126–143 g[7].

Upierzenie oliwkowo-brązowe. Samce mają błyszczące, fioletowo-liliowe czubki głów i szmaragdowo-zielone piersi. Najbardziej wyróżniają się dwie pary długich, białych piór, wychodzących od zagięcia skrzydła. Skromniej upierzona oliwkowo-brązowa samica jest mniejsza i ma dłuższy ogon od samca.

Ekologia i zachowanie

Gatunek ten zamieszkuje lasy deszczowe pierwotne, wtórne i te poddawane wycince na nizinach i wzgórzach. Spotykany od poziomu morza do 1000–1200 m n.p.m.[4]

Żywi się głównie owadami i innymi stawonogami oraz owocami.

Samce są poligamiczne. Gromadzą się i wykonują spektakularne powietrzne ewolucje.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje flagowca za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) od 2017; wcześniej, od 2014 klasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened), od 2000 jako gatunek najmniejszej troski, a od 1988 jako gatunek bliski zagrożenia[4].

W ograniczonym terytorialnie środowisku, na którym występują, to pospolite ptaki. Są wymienione w II załączniku do Konwencji CITES.

Przypisy

  1. ↑ Semioptera wallacii, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Semioptera, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  3. ↑ a b Standardwing Bird-of-paradise (Semioptera wallacii). IBC: The Internet Bird Collection. . . (ang.).
  4. ↑ a b c BirdLife International, Semioptera wallacii, The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015-3 (ang.).
  5. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2020-09-20). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  6. ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). . (ang.).
  7. ↑ a b Frith, C., Frith, D. & Sharpe, C.J.: Standardwing Bird-of-paradise (Semioptera wallacii). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona . 2016. .

Linki zewnętrzne