Dzisiaj chcemy porozmawiać o Feliks Wilski, temacie, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Feliks Wilski to temat, który generuje sprzeczne opinie i który był przedmiotem debaty w różnych obszarach. Jego znaczenie polega na wpływie, jaki wywiera na dzisiejsze społeczeństwo i jak wpływa na codzienne życie ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Feliks Wilski, analizując jego implikacje i dzisiejsze znaczenie. Bez wątpienia Feliks Wilski to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który zasługuje na dogłębne zrozumienie.
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1878 |
|---|---|
| Data śmierci |
14 lutego 1957 |
| Starosta kolski | |
| Okres |
od 5 kwietnia 1919 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Michał Słomiński |
Feliks Wilski (ur. 13 stycznia 1878 w Józefpolu k. Mszczonowa, zm. 14 lutego 1957) – polski urzędnik i działacz niepodległościowy. Komisarz rządowy na powiat łaski w latach 1918–1919 i starosta powiatu kolskiego w latach 1919–1927.
Urodził się w rodzinie weteranów powstania styczniowego, Józefa Wilskiego i Stefanii z domu Pietraszewskiej. Pamiętnik z okresu powstania styczniowego autorstwa jego matki w opracowaniu Stefana Kieniewicza wydało w 1952 roku Ossolineum[1].
W młodości nie angażował się politycznie, brał jednak udział w demonstracjach 3–majowych, z tego powodu przebywał pod dozorem policyjnym, nie pozwolono mu także kontynuować nauki w gimnazjum i innych szkołach państwowych. Naukę pobierał w Szkole Handlowej im. Leopolda Kroneberga. Podczas nauki zaprzyjaźnił się z Walerym Sławkiem[2].
W 1909 roku w kościele Św. Krzyża w Warszawie wziął ślub z Jadwigą Teresą Hilderbrand. Małżeństwo miało piątkę dzieci[3].
Podczas I wojny światowej z powodów zdrowotnych oraz materialnych nie zaangażował się w walkę zbrojną, nawiązał jednak kontakt z organizacjami konspiracji niepodległościowej, publikował także artykuły w „Gazecie Polskiej”, „Gońcu” i „Kurierze Porannym”. Posługiwał się pseudonimem „Julianowicz”. Został także członkiem komisji dochodów niestałych Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie[3].
W 1917 roku zapisał się na Kursy Akademickie dla Wyższej Administracji organizowane przy Uniwersytecie Warszawskim. Po półrocznym kursie, 1 sierpnia 1918 roku został skierowany na praktyki do Prezydium Policji w Łodzi. 10 listopada 1918 roku powrócił do Warszawy, gdzie następnego dnia otrzymał nominację na komisarza rządowego w Łasku. Na początku kwietnia 1919 roku zostaje przeniesiony do Koła, gdzie również obejmuje funkcję komisarza rządowego[3]. Podczas pełnienia funkcji starosty był m.in. prezesem Towarzystwa Przyjaciół Oświaty, angażując się w rozwój gimnazjum w Kole[4]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był także działaczem Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa w Kole[5].
Podczas przewrotu majowego opowiedział się po stronie rządu. Prawdopodobnie z powodu nieprzychylnego stanowiska wobec sanacji, 10 września 1927 roku został zwolniony ze służby. Zakończyło to jego karierę w administracji państwowej[6][7]. Następnie opuścił Koło i zamieszkał w Milanówku, gdzie podjął prace w instytucjach finansowych, a następnie w biurach nieruchomości i w księgowości[7]. W 1939 roku opublikował swoje wspomnienia w XX tomie czasopisma „Niepodległość”[1].
W 1945 roku został członkiem Zarządu Gminy Milanówek z ramienia Stronnictwa Demokratycznego. Pełnił także funkcję kierownika i reżysera Teatru Letniego w Milanówku. Od 1946 roku pracował jako kierwonik świetlicy związkowej przy miejscowej fabryce jedwabiu[7].
Zmarł 14 lutego 1957 roku, został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Mszczonowie[7].
W listopadzie 2023 roku w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kole odbyła się wystawa mu poświęcona[8][9].