Fala (film 1986)

W tym artykule zajmiemy się tematem Fala (film 1986), który jest niezwykle ważny ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Fala (film 1986) wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, ponieważ jego wpływ rozciąga się na wiele aspektów życia codziennego. Konieczne jest głębsze zgłębienie tego tematu, aby lepiej zrozumieć jego implikacje i konsekwencje. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia związane z Fala (film 1986), aby zaoferować szeroką i kompletną wizję, która pozwoli czytelnikowi zagłębić się w jego złożoność i znaczenie. Bez wątpienia Fala (film 1986) to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie i omówienie, dlatego istotne jest, aby zająć się nim w sposób rygorystyczny i wyczerpujący.

Fala
Gatunek

reportaż[1], film muzyczny[1]

Rok produkcji

1986[1]

Kraj produkcji

Polska

Czas trwania

79 min[1]

Reżyseria

Piotr Łazarkiewicz

Scenariusz

Piotr Łazarkiewicz

Muzyka

Aya RL, Dzieci Kapitana Klossa, Formacja Nieżywych Schabuff, Izrael, Joy Band, Kat, Kosmetyki Mrs. Pinki, Madame, Moskwa, Piknik Waltera, Republika, Test Fobil, Tilt, 1984, Zbombardowana Laleczka, Zilch

Zdjęcia

Julian Szczerkowski, Andrzej Wolf, Waldemar Kolsicki

Montaż

Katarzyna Rudnik

Fala[1][2] – polski, muzyczny reportaż filmowy z 1986 roku w reżyserii Piotr Łazarkiewicza, dokumentujący Festiwal Muzyków Rockowych w Jarocinie zorganizowany w 1985 roku.

Film miał prezentować festiwal w oczach biorącej w nim udział młodzieży i ówczesnych władz miasta (okres PRL) oraz przedstawicieli organizacji społecznych – i pokazywać dwa punkty widzenia, dwie wizje świata[1].

O filmie

Fala zawiera fragmenty występów ówczesnych gwiazd Jarocina, m.in. Madame z Robertem Gawlińskim jako wokalistą i Aya RL z Pawłem Kukizem. Są Tilt, Moskwa, Dzieci Kapitana Klossa. Muzyka jest przeplatana wypowiedziami mieszkańców Jarocina, m.in. Jana Jajora, I sekretarza PZPR w Jarocinie, przewodniczącego ZSMP, milicjantów, sekretarz Ligi Kobiet w Jarocinie. W filmie jest też pokazana dyskusja kontestującej młodzieży z działaczami studenckimi.

Według Roberta Sankowskiego:

„Falę” można postrzegać przede wszystkim jako manifestację siły tamtej muzyki. Nieocenzurowana wersja filmu pokazana po raz pierwszy na festiwalu w Jarocinie w 2005 roku wzbudziła ogromny entuzjazm widzów. Ale jest jeszcze co najmniej jeden poziom, na którym można odczytywać „Falę”. To kapitalny portret tamtej rzeczywistości. Energia muzyki konfrontowana jest z ponurymi obrazami obdrapanych kamieniczek i szarych polskich ulic[3].

W latach 80. film pojawił się w kinach w wersji okrojonej przez cenzurę (przede wszystkim z brzmiących groteskowo wypowiedzi władz miasta), mimo to otrzymał m.in. nagrodę w kategorii filmu dokumentalnego na festiwalu Młode Kino Polskie w Gdańsku (1987)[1].

W 2005 film w wersji nieocenzurowanej i uzupełnionej w dodatki ukazał się na DVD.

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne