W dzisiejszym świecie Fabiusze to temat, który zyskał ogromne znaczenie ze względu na jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Wraz z postępem technologii i globalizacją Fabiusze staje się coraz ważniejszy we współczesnym społeczeństwie. Od polityki po ekonomię, poprzez kulturę i edukację, Fabiusze znacząco wpłynął na rozwój różnych dziedzin. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Fabiusze i jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.
Fabiusze (łac. Fabii) – jeden z najstarszych i najbardziej zasłużonych rodów patrycjuszowskich w starożytnym Rzymie. Osoby z tego rodu po raz pierwszy pełniły rzymskie stanowiska urzędnicze już na początku V wieku p.n.e. Potwierdzeniem znaczącej pozycji Fabiuszy w tym czasie jest fakt, że w latach 485-479 p.n.e. trzech Fabiuszy pełniło urząd konsula przez siedem kolejnych lat[1]. W 477 p.n.e. cała rodzina Fabiuszy wzięła udział w bitwie nad Kremerą, podczas której zginęli wszyscy jej członowie – przeżyć miał tylko najmłodszy chłopiec, który nie brał udziału w bitwie i dzięki temu ród się zachował.
Członkowie
Fabiusze Wibulanusowie i Ambustusowie
Kezon Fabiusz Wibulanus, konsul w 484, 481 i 479 p.n.e.[2]
Kwintus Fabiusz Wibulanus, konsul w 485 i 482 p.n.e.[3]
Marek Fabiusz Wibulanus, konsul w 483 i 480 p.n.e.[4]
Kwintus Fabiusz Wibulanus, konsul w 467, 465 i 459 p.n.e.[5]
Marek Fabiusz Wibulanus, konsul w 442 p.n.e. i trybun z władzą konsularną w 433 p.n.e.[6]
Kwintus Fabiusz Wibulanus, konsul w 423 p.n.e. i trybun z władzą konsularną w 416 i 414 p.n.e.[7]
Numeriusz Fabiusz Wibulanus, konsul w 421 p.n.e. i trybun z władzą konsularną w 415 i 407 p.n.e.[8]
Kwintus Fabiusz Wibulanus Ambustus, konsul w 412 p.n.e.[9]
Numeriusz Fabiusz Ambustus, trybun z władzą konsularną w 406 i 390 p.n.e.[10]
Kezon Fabiusz Ambustus, trybun z władzą konsularną w 404, 401, 395 i 390 p.n.e.[11][12]
Kwintus Fabiusz Ambustus, trybun z władzą konsularną w 390 p.n.e.[13][12]
Gajusz Fabiusz Dorsuon, podczas okupacji Rzymu przez Galów w 390 p.n.e. opuścił Kapitol i udał się na Kwirynał by złożyć coroczną ofiarę bogom. Pomimo niebezpieczeństwa, udało mu się to i bezpiecznie wrócił na Kapitol[21].
JózefJ.ZającJózefJ., Fabiusze, RyszardR.Kulesza (red.), Słownik kultury antycznej, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 176, ISBN 978-83-235-0942-4.
Robert Broughton: The Magistrates of the Roman Republic. Nowy Jork: American Philological Association, 1951-1986. ISBN 0-89130-811-3. Brak numerów stron w książce